In 1626 grotendeels op eigen kosten door pastoor Gillis Van Lokeren opgetrokken, circa 1766 in classicerende geest verbouwd en rond 1847 verlaten voor de nieuwe pastorie aan de Singel, vormt de oude pastorie van Opwijk met haar excentrische ligging een belangrijke materiële getuige van de verplaatsing van de dorpskern van de oude Borchtsite naar het huidige centrum rond de Sint-Pauluskerk.

in casu architectuurhistorische waarde:
Typologisch vormt de oude pastorie van Opwijk binnen de begrenzing van haar inmiddels gedempte omwalling een opmerkelijk intact voorbeeld van een kleine plattelandspastorie uit het eerste kwart van de 17de eeuw, bestaande uit een woonhuis met aangrenzende stallingen en een vrijstaande langsschuur in vakwerkbouw. Het bescheiden woonhuis vormt een duidelijke illustratie van de twee belangrijke bouwfases: een tweelaags, ondiep bakstenen volume met steil zadeldak van 1626 dat circa 1766 in classicerende geest werd opengewerkt met lichtgetoogde muuropeningen in een omlijsting van gesinterde baksteen.