Het opmerkelijk karakter van de Sint-Rochuskerk vertaalt zich eveneens in het art deco-interieur dat volgens een globaal concept werd gerealiseerd onder leiding van Smolderen, eveneens verantwoordelijk voor het ontwerp van meubilair en liturgische objecten.
De door geknikte gordelbogen geritmeerde binnenruimte wordt onmiskenbaar gedomineerd door de monumentale glasramen van Anto Carte (atelier Colpaert) terwijl de altaren, biechtstoelen en lambrisering in geëmailleerde grèstegels van de befaamde Brusselse firma Helman een unieke toepassing vormen van bouwceramiek in een kerkinterieur. De meer traditionele glasramen van de lokale kunstenaar Jef Colruyt zijn duidelijk een latere toevoeging.

In meerdere opzichten merkwaardig en vrijwel gaaf bewaard gebouw, volgens een eenvoudig en economisch programma in 1925-1928 gebouwd als parochiekerk voor de nieuwe Sint-Rochuswijk, naar ontwerp van de architecten Smolderen, Van Beurden en Van Hoenacker. Qua concept, vormgeving en materiaalgebruik getuigt de Sint-Rochuskerk op treffende wijze van de drang naar vernieuwing en het zoeken naar een adequate moderne vormgeving, die bepaalde kerkelijke middens in de jaren 1920 voorstonden.
Door haar innoverend karakter, niet alleen bouwtechnisch maar ook op het vlak van materiaalgebruik, en haar originele vormgeving - een overheersend art deco-idioom verweven met historiserende elementen - vormt deze vroege betonkerk een belangrijke schakel in de ontwikkeling van de (religieuze) architectuur van het interbellum.
De Sint-Rochuskerk is tevens bijzonder illustratief voor het veelzijdig oeuvre van Smolderen met als belangrijkste karakteristieken het eenvoudig grondplan, de rationele volumeschikking, de zin voor detail en de ruimtewerking.