educatief Kolenmuseum en Paleontologisch Instituut, ontstaan uit de in 1899 verworven paleontologische collectie van jezuïet G. Schmitz, en in opdracht van professor Henry de Dorlodot (1855-1929) - grondlegger van de paleontologie aan de Katholieke Universiteit van Leuven - met eigen middelen in 1905 opgetrokken en in 1923 uitgebreid.

in casu architectuurhistorische waarde: opgetrokken in 1905 door Vincent Lenertz (1864-1914) en uitgebreid in 1923 door Theo Van Dormael (1872-1947) - beide medewerkers uit het atelier van Joris Helleputte -, vormen het Kolenmuseum en het Paleontologisch Instituut typologisch en architecturaal een bijzonder fraai en tot op heden gaaf bewaard, homogeen voorbeeld van een universitair instituut. Het werd opgetrokken in een voor de late neogotiek representatieve vormgeving met eclectische inslag. Bovendien wordt het getypeerd door het specifieke coloriet van blauwe hardsteen, rode baksteen en smeedijzer, door geaccentueerde gevelpartijen en uitgebouwde of hoger opgetrokken volumes, door de strakke ritmering van gekoppelde lancetvensters en rechthoekige drielichten, en de horizontale geleding van plint, lekdrempels, sierbanden en lijsten.
Voorts authentiek en goed bewaard interieur met vermeldenswaardige gietijzeren bordestrap met houten treden en gietijzeren balustrade rond een liftkoker, en een metalen, geklinknageld dakspant.