Geïsoleerd ingeplant op de zuidelijke valleiflank van de Elbeek vormt deze omvangrijke vierkanthoeve een markante getuige van ontstaan en ontwikkeling van het oude gehucht Elbeek: in oorsprong wellicht een ter hoogte van de beek en een kruising van oude wegen ingeplante, primitieve versterking van de heren van Elbeek, reeds in 1278 vermeld als “le court les signures de heelbecque”, was het hof van de heren van Elbeek – rond 1300 geciteerd als kasteelheren van Beersel – in de 16de eeuw onder de heren t’Serclaes geëvolueerd tot een ruim 70 bunder groot pachthof of “censse de Hoirick” dat op bepaald ogenblik werd opgesplitst in een klein hof en een groot hof, waarvan het laatste kan geïdentificeerd worden met het huidige 'hof te Lorik'. Na het ancien régime komt het hof van Lorik in het bezit van de voormalige pachters, de welstellende familie Nerinckx, die het in de loop van de 19de eeuw aanzienlijk zal uitbreiden. Typologisch vormt het hof een opmerkelijk voorbeeld van een grote, uit de 18de en 19de eeuw daterende gesloten vierkanthoeve, die grotendeels in baksteen is opgetrokken en bestaat uit een deels in breuksteen opgebouwd éénlaags, zeven traveeën breed woonhuis (uit de het derde kwart van de 18de eeuw). Ervoor ligt een natuurstenen waterput, een grote langsschuur, diverse stalvleugels waaronder de ruime paardenstal (1876) en koestal (1893) waarbij de aanleunende, halfronde rosmolen (circa 1840) een - voor zover gekend - voor Vlaams-Brabant uniek bewaard relict vormt. Bijzonder illustratief voor de omvang en status van deze belangrijke hoeve is tevens de op de westgevel van het woonhuis aansluitende, ruim 22 are grote moestuin, geheel omsloten door een hoge, door steunberen gestutte bakstenen ommuring en uitgerust met een tuiniershuisje.