Opgericht circa 1897, onder meer als visitekaartje voor de snel uitbreidende school, vormt deze functioneel polyvalente vleugel die een traditioneel breedhuis met een geknikte longitudinaalbouw combineert een goed bewaard voorbeeld van eind 19de-eeuwse school- en internaatsarchitectuuur waarbij werd geopteerd voor een onder invloed van de Sint-Lucasscholen gepropageerde neogotische vormgeving.
Als één van de vroegste ontwerpen van de Ieperse stadsarchitect en oud-leerling van Helleputte, Jules Coomans (1871-1937) die tot de tweede generatie Sint-Lucasarchitecten wordt gerekend is deze pittoresk uitgewerkte en zorgvuldig gedetailleerde bak- en hardstenen vleugel representatief voor zijn oeuvre, gekenmerkt door duidelijke belangstelling voor regionale traditionele baksteenarchitectuur verwerkt met laat-gotische en renaissance-elementen.