in casu architectuurhistorische waarde: gaaf bewaard en opmerkelijk voorbeeld van een eind 19de-eeuws, vrijstaand, landelijk herenhuis (circa 1891) van de middenklasse. Vermoedelijk werd het als tweede verblijf opgetrokken in een voor dit type weinig courante, aan de zogenaamde 'stationsarchitectuur' ontleende, eclectisch-pittoreske baksteenarchitectuur. Het heeft als bijzondere karakteristieken een dominant, vrijwel vierkant, chaletvormig hoofdvolume met zwaar overkragend zadeldak en flankerende, haakse bijgebouwen, een symmetrische gevelordonnantie met licht geaccentueerde inkomdeur, een verzorgde detaillering met ondermeer een markant gebruik van decoratieve randpannen en antefixen als alternatief voor de gebruikelijke houten windveren. De plandindeling is echter traditioneel en de binnenafwerking is sober.
De voortuin omsloten met een fraai ijzeren hekken en een hoge, bakstenen straatmuur met leilinden, de achterliggende siertuin met allures van een herenboerparkje alsook de aansluitende weide/boomgaard versterken de typologische gaafheid, vervolledigen het totaalbeeld van deze bescheiden landelijke herenwoonst en verlenen haar hierdoor een hoge authenticiteit.

eind 19de-eeuwse, relatief bescheiden herenwoning van de middenklasse, vermoedelijk als tweede verblijf opgetrokken in het landelijke Bunsbeek, vlakbij Tienen en die als dusdanig een mooie illustratie vormt van de rijke verscheidenheid aan bouwen en wonen in Vlaanderen. Als gaaf bewaarde enclave van traditionele elementen heeft de ganse site bovendien een niet te onderschatten, positieve en beeldbepalende impact op het straatgehucht Boeslinter, wat nog versterkt wordt door de ligging ter hoogte van een straatsplitsing.