de Sint-Pieterskerk werd gebouwd in de periode 1769-1773 naar ontwerp van Jan Bernard Thibaut en dit in opdracht van het kapittel van Nijvel die er het patronaats- en tiendenrecht bezat.
Architectuurhistorisch vormt de Sint-Pieterskerk een opmerkelijk gaaf voorbeeld van een vrijwel homogeen classicistische, plattelandskerk bestaande uit een eenbeukig, vier traveeën tellend schip, een driezijdig gesloten koor en een door bijgebouwtjes geflankeerde vierkante westtoren, het geheel opgetrokken in baksteen met gebruik van arkose, de groengetinte, lokale zandsteen, voor schouderboogdeur en lichtgetoogde vensters. Karakteristiek voor de opstand is de elementaire volumeschikking waarbij het compacte, gedrongen silhouet wordt onderstreept door de koepelvormige torenhelm.
De gaafheid van het geheel wordt nog onderstreept door de omsluiting van een nog grotendeels bewaarde bakstenen kerkhofmuur.

de sobere binnenruimte, geritmeerd door een Dorische pilasterstelling met kroonlijst en bepleisterd tongewelf, wordt verfraaid met een fraai, eveneens homogeen 18de-eeuws meubilair terwijl de met medaillons versierde glasramen van rond de eeuwwisseling afkomstig zijn uit het atelier van J. Dobbelaere.