vanuit dendrologisch oogpunt zijn een mammoetboom (Sequoiadendron giganteum) met stamomtrek van 5,73 meter en een oude paardenkastanje (Aesculus hippocastanum) met een stamomtrek van 3,23 meter zeer waardevol. Dat geldt ook voor de aanwezige vegetatietypes die worden bepaald door de zure en kalkrijke bodemopbouw.

met haar rijk gestoffeerde gemeenschapsruimten met ondermeer muurschilderingen en gebrandschilderd glas-in-lood van de benedictijn Paul Ouez (1909-?) vormt de abdij van Keizersberg een opmerkelijk tijdsdocument. Opmerkelijk is tevens de geraffineerde en rijke polychrome afwerking van de abtskapel die hoogst waarschijnlijk dient toegeschreven aan Oscar Algoet (1862-1937), bekend en zeer productief neogotisch decoratieschilder uit de Leuvense groep kunstenaars en ambachtslui rond Helleputte.

in casu architectuurhistorische waarde: op het vlak van vestingbouw vormt de in opstand bewaarde zuidelijke schoormuur met poorttorenelement samen met de 36 meter diepe waterput een enige materiële getuige van de begin 13de-eeuwse ronde hoogteburcht.
Vanaf 1897 tot 1908, op basis van een concept uit het tekenatelier van de abdij van Maredsous, gerealiseerd door P. Langerock (1859-1923), één van de belangrijkste architecten-restaurateurs uit de tweede generatie van neogotische Sint-Lucasarchitecten, en in 1927-1936 voltooid door ingenieurarchitect en hoogleraar aan de Leuvense universiteit Emile Goethals (1886-1951), vormt het groots opgevatte, rondom een pandhof rechthoekig gesloten abdijcomplex een bijzonder homogeen en zowel in- als uitwendig gaaf bewaard ensemble met een voor Langerock atypische neoromaanse vormgeving in een bijzonder expressieve baksteenarchitectuur, gekenmerkt door een contrasterend materiaalgebruik en een verfijnde detaillering.

dominant en zichtbepalend ingeplant bovenop een circa 50 meter hoge Hagelandse heuvel, aan de noordrand van de binnenstad, getuigt de site van de Keizersberg - de benaming refereert aan de keizerskroning van Karel V - van een unieke historische gelaagdheid: een in de loop van de eerste decennia van de 13de eeuw als militair-strategische, grafelijke residentie van de eerste 'Hertog van Brabant' opgetrokken ronde hoogteburcht waarvan nog substantiële relicten bleven bewaard en bijgevolg enig materieel overblijfsel in opstand van de opeenvolgende grafelijke en hertogelijke residenties van de stad Leuven; tegelijk vestigingsplaats (circa 1200-16de eeuw) van de Tempeliers en van de Hospitaalridders van Sint-Jan van Jeruzalemwaarvan belangrijke getuigen bleven bewaard; en sinds het einde van de 19de eeuw de vanuit Maredsous als monastiek studiehuis opgerichte, monumentale benedictijnenabdij 'Regina Coeli' die bij het begin van vorige eeuw aan de basis lag van de Liturgische Beweging en die, met haar omvangrijke bibliotheek, tot op heden nog steeds bekend staat als een wereldvermaard onderzoekscentrum voor liturgie, Latijnse patristiek en middeleeuwse theologie.