Minstens tot het begin van de 14de eeuw opklimmende feodale site, voor het eerst vermeld als 'curia Ter Steent' in het cijnsboek van de abdij van Nijvel (1312) en achtereenvolgens in het bezit van de hertogen van Brabant en de heren van Stalle. De benamingen 'thof ten Steen' (1613) en 'Steynen hof' (1661) alsook bouwmateriaal, afmetingen en bouwkenmerken suggereren een mogelijke vierkante, natuurstenen donjon of woontoren, die na de brand in 1686, vermoedelijk begin 18de eeuw, hersteld en geïncorporeerd werd in een ruim, tweeënhalve bouwlaag hoog bakstenen woonhuis met zadeldak, muurvlechtingen en schouderstukken voorzien van een identiek afgewerkte, lagere annex. In de 17de eeuw met een oppervlakte van dertien bunder geregistreerd als een van de grootste hoeves van Dworp werd ten Steen volgens een gedenksteen in 1803 door de toenmalige eigenaar de Cornet de Grez uitgebreid met een papier- en kartonmolen –een lage bakstenen constructie met natuurstenen onderbouw, zadeldak, muurvlechtingen en negblokomlijstingen in arkose– waarna het begin 20ste eeuw tot in de jaren 1960 opnieuw in gebruik werd genomen als landbouwbedrijf.