Ingevolge jarenlang aandringen van de schepenen van het toenmalig gehucht Blanden bij de lokale tiendenheffer, de Leuvense Faculteit van Theologie, uiteindelijk op last van de hogere overheid in de late 18de eeuw gecreëerde nieuwe kerksite, in casu een hulpkerk met bijhorende woning voor de bedienaar, die in 1843 officieel de rang van parochiekerk verwierf.

in casu architectuurhistorische waarde: in 1789-1792, samen met de achterliggende pastorie, opgetrokken naar ontwerp van hofarchitect Louis Montoyer (1749-1811) in een sobere baksteenarchitectuur met beperkt gebruik van Gobertange vormt de niet georiënteerde Sint-Jan-Evangelistkerk een goed bewaard voorbeeld van een homogeen laatclassicistische, landelijke parochiekerk in de vorm van een eenbeukig volume met ingebouwde klokkentoren, driezijdig koor en een op de absis aansluitende sacristie. Strenge eenvoud en soberheid karakteriseren het elementaire volume met tijdstyperende rondboogvensters dat zich echter onderscheidt door zijn opmerkelijk, grotendeels in natuursteen uitgewerkt, aan een klassiek tempelfront appelerend frontispice. Met haar strenge, evenwichtige en uitgezuiverde Lodewijk XVI-stijl is deze plattelandskerk niet alleen bijzonder representatief voor het oeuvre van Montoyer, maar behoort ze tevens, samen met de als onderdeel van eenzelfde concept gerealiseerde pastorie, tot één van de weinige hem met zekerheid toe te schrijven ontwerpen.

Een elementaire, strenge en harmonische opbouw karakteriseert eveneens het interieur met eenledige pilaster- en zuilopstand, een brede omlopende kroonlijst en een door gordelbogen geritmeerd bakstenen tongewelf terwijl de koorruimte in evidentie wordt gesteld door een half koepelgewelf met pseudo-caissons en een opmerkelijk Lodewijk XVI-portiekaltaar met altaarstuk van de Luikse kunstschilder Edmond Plumier (1694-1733).