in casu cultuurhistorische waarde: Het voor bescherming voorgestelde huis is ongetwijfeld het oudste dat in de Kerkstraat bleef bewaard. De illegale oprichting ervan extra muros temidden van de toenmalige hoveniersgronden op de rand van Antwerpen en Borgerhout illustreert de begin 19de-eeuwse stedenbouwkundige context en problematiek. De verschillende vergrotings-, aanpassings- en inrichtingswerken in het begin van de 20ste eeuw typeren de sociale rang en de maçonnieke sympathieën van de toenmalige eigenaar. Tuinkamers en dienstgebouwen maken intrinsiek deel uit van dit type van herenhuis, evenals de grote, ommuurde tuin.

in casu architectuurhistorische waarde: Gaaf neoclassicistisch herenhuis dat door zijn vroege bouwdatum, circa 1837, zijn vrijwel ongewijzigde voorgevel, indeling en hoofdstructuren, een steeds zeldzamer wordende getuige is van de toenmalige architectuur in het algemeen en van dit stadsgedeelte in het bijzonder. De verschillende vergrotings- en aanpassingswerken uitgevoerd in 1906, zoals de aanbouw van de Egyptische kamer, de twee dienstgebouwen en de veranda met wc en terras, werden met groot respect voor de architectuur van het bestaande gebouw uitgevoerd. De rijkelijke, eclectische interieurinrichting uit dezelfde periode vertoont een staalkaart aan stijlen: neoclassicisme, neo-Vlaamserenaissance, neo-Lodewijk XV en XVI, zelfs een volledig in Egyptische stijl gedecoreerde kamer, die door de volledigheid en gaafheid van de ensembles van een onschatbare waarde is voor de kennis en verdere studie van het burgerlijke interieur in de belle époque.

De gelijktijdige inrichting van de leefruimten in neoclassicistische, neo-Vlaamserenaissance-, neo-Lodewijk XV- en XVI-, Eyptische en eclectische stijl manifesteert zich als een Gesamtkunstwerk waardoor aan de ambachtelijke kwaliteiten van de uitvoering duidelijk een artistiek gehalte wordt toegevoegd.