Bijzonder waardevol zijn de uiterst zeldzame wand- en plafondschilderingen van de in zijn tijd gefêteerde, idealistische schilder Emile Vloors (1871-1952), Prix de Rome in 1898 en directeur van de Antwerpse Academie. Gewijd aan het thema van de tijd, opgedeeld in jaar en etmaal, geven ze blijk van een irrealistische dromerige, maar ook morbide sfeer waarin ideeën van weltschmerz, fin de siècle, ondergang van een gracieuze, voorgoed vergane wereld de bovenhand hebben en dit tot stand gebracht in breedvoerige composities, gekenmerkt door pasteltinten en zwiepende lijnen. Speciaal ontworpen voor het Hotel, smelten ze samen met de architectuur tot een gesamtkunstwerk, een waardevol en zeldzaam ensemble. Ook de overige stoffering in neorococo en neo-Lodewijk XIV, bestaande uit een monumentale eretrap met zeer kunstig gesneden hergebruikt 18de-eeuws materiaal, verder een marmeren vloer, parketvloeren, binnendeuren, schouwen, lambriseringen, radiatorkasten en gordijnkappen, alsook stucplafonds, draagt bij tot deze verstilde wereld van 'luxe, calme et volupté' of- zo men wil - tot een weelderig universum van kalme chaos.

in casu architectuurhistorische waarde: Het Hotel Neefs is een kenmerkend voorbeeld van de beaux-artsstijl. In het oeuvre van architect Frans Karel Stuyck is het pand het meest imposante herenhuis en één van de weinige voorbeelden in deze stijl. De verzorgde, ritmisch afwisselende gevelopbouw, de 'degelijke' planindeling en de decoratieve afwerking getuigen van de zo kenschetsende typologie van de burgerlijke woningen rond 1900 aan de Antwerpse leien. Het interieur behield grotendeels de oorspronkelijke planindeling en aankleding.

Het Hotel Neefs is een representatief voorbeeld van een herenhuis, opgetrokken op de Antwerpse leien. Deze site werd geleidelijk verkaveld na de sloop van de Spaanse vesten en de aanleg van de singel in 1866-1868 en even geleidelijk voorzien van hotels en burgerhuizen van de gegoede klasse. Op het deel van de Frankrijklei waar het Hotel Neefs voorkomt is de basisbebouwing contextueel nog relatief goed bewaard. Opdracht tot de bouw gaf Joseph Neefs, allicht de zoon van de bekende likeur- en jeneverstoker Jacques Neefs en telg van een kunstminnende familie.