Beschrijving
De bescherming omvat het neoclassicistische herenhuis dat circa 1906 werd opgetrokken. Het herenhuis is gelegen aan de spoorweg en maakt deel uit van een ensemble van burger- en herenhuizen die rond 1905-1906 werden opgetrokken in opdracht van gegoede burgers.
Waarden
De voorgedragen huizen zijn exemplarisch voor de stilistische evolutie in de burgerlijke privé-architectuur vanaf de tweede helft van de 19de eeuw tot en met de eerste helft van de 20ste eeuw binnen de kleinstedelijke context van Wetteren als regionaal handelscentrum. Het betreft kwalitatieve voorbeelden van heren- en burgerwoningen in neoclassicistische, neorenaissance, eclectische, art nouveau en modernistische architectuur gebouwd in opdracht van de gegoede burgerij en middenklasse. Ze werden veelal uitgevoerd door architecten en kunstenaars wiens vakmanschap het lokaal niveau overstijgt. De interieurs vertonen een gevarieerde aankleding in neoclassicistische, historiserende neostijl tot en met vernieuwende art nouveau en modernistische stijlen. De lokalisatie van de gebouwen aan belangrijke historische in- en uitvalswegen of in wijken, die pas in de loop van de 19de en 20ste eeuw ontwikkeld werden, is daarenboven uitermate illustratief voor de stedenbouwkundige evolutie in Wetteren. De schutterstoren die fungeert als baken in de stationsbuurt, waar tevens een zwaartepunt ligt van beschermenswaardige gebouwen van Wetteren, is ook om die reden aan de selectie gekoppeld. De te beschermen gebouwen bezitten aantoonbare intrinsieke kwaliteiten van historische, artistieke, volkskundige, industrieel-archeologische en/of sociaal-culturele waarde. Dit waardevol karakter dat hun behoud verantwoordt, wordt mede bepaald door hun ouderdom, authenticiteit, representativiteit, zeldzaamheid of gaafheid.
Herenwoning is beschermd als monument omwille van het algemeen belang gevormd door de:
artistieke waarde, historische waarde, sociaal-culturele waarde
Het ensemble omvat een aansluitende huizenrij van burger- en herenhuizen, die in de periode 1905-1906 op onbebouwde percelen in opdracht van gegoede burgers werden gebouwd. Dit ensemble biedt een staalkaart van gangbare bouwstijlen uit het begin van de 20ste eeuw en is illustratief voor kwalitatieve neoclassicistische (nummers 1, 4), eclectische (nummers 5, 6-7) én art nouveau-architectuur (nummers 2-3).
De interne verdeling van deze woningen wisselt af tussen een traditioneel dubbel- en enkelhuisopstand aansluitend bij de 19de-eeuwse interieurindelingen. Dit geldt ook voor de interieuraankleding waarvoor veelal teruggegrepen werd naar de vroegere neostijlen. De grote uitzondering hierop is de art nouveauwoning Villa Hollando-Belge naar ontwerp van architect Geo Henderick, waar een modern exterieur met een vernieuwend interieur geconcipieerd werd.
De diversiteit aan architectuurstijlen, de verschillende bouwhoogtes en gevelbreedtes wekken daarenboven de illusie dat het bouwblok het resultaat is van een historisch groeiproces en niet van een slechts twee jaar durende bouwcampagne. Het verzorgd voorkomen en het kwalitatief materiaalgebruik veruitwendigen ook de financiële en de culturele draagkracht van de toenmalige opdrachtgevers. Het beeldbepalend karakter, de hoge authenticiteitswaarde en de totaliteit van dit ensemble in relatie tot de ligging in de buurt van het station maken deze huizenrij uitzonderlijk.
De herenwoning met dubbelhuisopstand in neoclassicistische stijl, ontworpen in opdracht van voormalig gemeenteraadslid Charles Louis Raman, onderscheidt zich van de aanpalende hoger oplopende art nouveau en eclectische woningen. De voorgevel is typologisch een interessant voorbeeld van een neoclassicistische lijstgevel met kenmerkende bepleistering en verzorgde decoratieve afwerking, zoals het fraai gesmeed ijzeren balkon op rolwerkconsoles die de bel-etage van het middenrisaliet markeert.
Het interieur vertoont de traditionele indeling die aansluiting vindt bij de 19de eeuw, waarbij de aankleding van elke ruimte ontleend is aan een verschillende stijlperiode. Authentieke interieurelementen (schouwen, pleister- en schrijnwerk ... ) verwijzend naar neorenaissance, neoclassicisme, neorococo bleven in situ bewaard. Naar bouwstijl en concept is deze herenwoning illustratief voor de gangbare modes binnen de burgerlijke architectuur uit het begin van de 20ste eeuw.