in casu architectuurhistorische waarde:
Historisch gezien is Kauwendaal in verre oorsprong een laathof, teruggaande op een oude heerlijkheid. In zijn huidige vorm vertoont het kasteel, zoals trouwens bij meerdere buitenplaatsen het geval is, een centrale kern, in casu in neoclassicistische stijl van circa 1840-1845, die begin 20ste eeuw in voortgezette stijl werd uitgebreid. In tegenstelling tot bijvoorbeeld kasteel Tivoli (Mechelen, Antwerpsesteenweg nummers 92 - 96) domineert hier het oorspronkelijk gebouw.
Het ellipsvormig, beboomd domein met grote vijver, tempeltjes, imitatie-rotsformaties, kapel, dienstgebouwen en omringende slotgracht, maakt intrinsiek deel uit van het begrip buitenplaats en dient als dusdanig mee te worden beschermd.

Kasteel Kauwendaal is een zuiver neoclassicistisch opgevat landhuis, sober en consequent uitgewerkt, ook wat de latere toegevoegingen betreft .
Het stijlvolle en bijzonder goed onderhouden interieur is voor het middengedeelte terug te voeren tot circa 1850; de aankleding van de latere uitbreiding in neo-Lodewijk XVI-stijl dateert uit het eerste kwart van de 20ste eeuw. De marmeren vloer van de inkomhal met ruime eikenhouten trap, de parketvloeren van de aansluitende leefruimten en salons, de fraaie marmeren schoorstenen en de rijke stucwerkdecoratie bleven ongeschonden bewaard .