in casu architectuurhistorische waarde:
Watermolen Janssen is een goed bewaard, representatief voorbeeld van een graanmolen uit het eerste kwart van de 19de eeuw, op een oudere, minstens tot de 18de eeuw opklimmende site (cf. Ferrariskaart 1771-1775). Het haaks op de Voer georiënteerde, monumentale bakstenen gebouw van twee- en halve bouwlaag op rechthoekige plattegrond, is opgetrokken in een voor de streek kenmerkende overgangsstijl waarbij de kalkstenen venster- en deuromlijstingen op de begane grond nog verwijzen naar de typische Maasstijl met hoogtepunt in de 18de eeuw en de halfronde vensters pas opkomen in de 19de eeuw. De rechthoekige vensters worden afgewisseld door een rechthoekige deur die eertijds toegang gaf tot een opslag- en bergruimte en een fraaie uitgewerkte rondboogdeur in een rechthoekige omlijsting met geprofileerde imposten en een sluitsteen met het jaartal 1825 en de initialen F.B., verwijzend naar de bouwheer Bernimolin, die toegang geeft tot het molenhuis met de technische installatie. De bovenverdieping en de zolder worden aan alle zijden geopend door bakstenen halfronde vensters al dan niet met hardstenen lekdrempels. De zijpuntgevel op een hoge onderbouw van mergelblokken en drie dito muurnissen behield zijn metalen bovenslagrad, aanvoergoot en sluiswerk waardoor de watermolen als dusdanig typologisch zeer herkenbaar is.
Inwendig is de oorspronkelijke tweeledige indeling in opslagruimte en molenhuis nog steeds afleesbaar, ook de dragende constructie van moerbalken en spanten bleef behouden, alsook de technische installatie in het molenhuis. Al deze elementen samen verlenen de watermolen een hoge graag van authenticiteit, herkenbaarheid en ensemblewaarde.

Watermolen Janssen gelegen op een bijpas van de Voer, is oorspronkelijk een graanmolen van het bovenslagtype waarvan de maalinstallatie minstens opklimt tot 1825 en in 1895 gedeeltelijk tot houtzaagmolen werd omgebouwd. Geheel volgens de technologische evolutie werd de molen in een latere fase uitgerust met een metalen waterrad (gerestaureerd in de jaren 1990) en werd de drijfkracht opgedreven door de plaatsing van een stoommachine (1941) die later werd vervangen door een dieselmotor (1951). De maal- en houtzaaginstallatie bestaande uit één koppel stenen aangedreven op diesel en één koppel aangedreven op water, is tot op heden maalvaardig.