Ruim gebouw met omliggend kerkhof ingeplant op het dorpsplein. Het classicistisch schip werd in 1774 naar plannen van bouwmeester Jan Thibaut toegevoegd aan de laat-gotische oostpartij die in het derde kwart van de 17de eeuw gebouwd werd.

Historiek

Aan het einde van de 16de eeuw wordt de toenmalige kerk heropgebouwd en het koor hersteld na een verwoestende brand. De vieringtoren wordt vermoedelijk in de loop van de 17de eeuw gebouwd aan het reeds bestaande koor. Rond deze tijd zijn ook verschillende herstellingswerken nodig na oorlogen en onlusten. Eind 17de eeuw worden mogelijks de transeptarmen gebouwd. De kerk wordt tussen 1774 en 1776 uitgebreid met een monumentaal nieuw schip en de sacristieën worden voorzien naar ontwerp van Jan Thibaut. In de 19de en 20ste eeuw gebeuren voornamelijk werken in het interieur van de kerk en vinden diverse herstellingen plaats.

Beschrijving

De voorgevel is horizontaal en verticaal geleed door hardstenen lijsten en is bekroond door een segmentboogvormig fronton. De aanzetten van de gevelbegroning zijn versierd met vaasbekroningen. De gevel wordt door een ingeschreven rondboogdeur doorbroken. Boven de ingang is een groot rondboogvenster ingewerkt terwijl de voorgevel bovenaan voorzien is van een oculus.
De monumentale deuropening wordt omlijst door een omlijsting in blauwe hardsteen. Fijne imposten vormen de overgang tussen de verticale architraaf en de ronding van de portaalomlijsting. In de zwikken zijn fijne bloemmotieven in reliëf uitgekapt. Ze zijn een typisch kenmerk van de classicistische vormentaal en stemmen overeen met de bouwfase uit de jaren 1870. Op de deurstijlen is de volgende tekst gebeiteld: ‘Aere Nivellano Mater Dilecta Revixit / In Gloriam Dei Suscitande Verspecht Superbe Assurgo’ (‘Met het Nijvelse geld herleefde de Uitverkoren Moeder, Verpecht aanwakkerend, verhef ik me ter ere van God’).

Het schip is een hallenschip waarbij zowel midden- als zijbeuken onder één dak zijn gevat. De bakstenen muren worden aan de noord- en zuidzijde doorbroken door telkens vier rondboogvensters. Het bakstenen muurparement wordt geritmeerd door verschillende horizontale stroken natuursteen.

Op de kruising tussen schip, transept en koor bevindt zich de vieringtoren. De muurpartijen van de onderste geleding bestaan uit speklagen. Ongeveer ter hoogte van de nog van de transeptramen gaat dit over in metselwerk van witte natuursteen. De bekroning is aan elke zijde opgewerkt met een spitsboogvormig galmgat. Onder de galmgaten is, met uitzondering van de westgevel, een nis met halfverheven beeldhouwwerk aanwezig. De torenspits is achthoekig. De bekleding ervan, alsook de daken van de kerk, is in natuurlei.

De transeptarmen sluiten ter hoogte van de noord- en zuidzijde aan bij de vieringtoren. De opbouw van beide transeptarmen is gelijklopend. De onderste geleding bestaat tot aan de uitkraging bij de aanzet van de dakpartij uit Ieperse steen, een groengrijze kalkrijke zandsteen. De gevelbekroning bestaat uit speklagen.

Zowel aan de noord- als aan de zuidzijde is een sacristie gedeeltelijk tegen het transept en het koor aangebouwd. Deze zijn opgetrokken in baksteen, met gebruik van natuursteen voor de decoratieve elementen.

Het koor is bijna volledig opgebouwd uit Balegemse kalksteen. Slanke spitsboogvormige vensters en hoge steunberen zorgen voor de ritmering van de gevelpartijen. Het koor wordt afgesloten door een vijfhoekige absis.

Het interieur wordt geritmeerd door magere Dorische zuilen en rondboogarcaden, bepleisterde tongewelven met gordelbogen en stucconsoles.

Bibliografie

De bescherming als monument betreft de parochiekerk Sint-Remigius, een ruim gebouw met omliggend kerkhof ingeplant op het dorpsplein. Het classicistisch schip werd in 1774 naar plannen van bouwmeester Jan Thibaut toegevoegd aan de laatgotische oostpartij die in het derde kwart van de 17de eeuw gebouwd werd.