Pedologisch: Het voorgestelde gebied heeft twee duidelijk onderscheiden gedeelten: een valleideel met een recent afgezet kleisubstraat en ten noorden ervan tertiaire ondoorlatende lagen op geringe diepte onder een dek van zand of lemig zand. Op de bodemkaart worden bovendien structuren herkend die verwijzen naar historische kenmerken (confer de kaart van de Bersaques), zoals een vijver en de ringvormige structuren van de 12de-eeuwse ontginningskern.

Botanisch: De bodemkenmerken zijn zeer verscheiden binnen het afgebakende gebied. Op de verscheiden bodems treffen we een aantal typische plantensoorten aan, waarvan sommige soorten omwille van hun zeldzaamheid zeer waardevol zijn. Andere soorten zijn uitermate belangrijk omdat ze deel uitmaken van een relictpopulatie van bosplanten die dankzij de bebossing ter plaatse zijn gebleven. Als uitzonderlijke planten kunnen we noteren: tweestijlige meidoorn (Crataegus laevigata), elzenzegge (Carex elongata), boswederik (Lysimachia nemorum), heelkruid (Sanicula europaea), gulden boterbloem (Ranunculus auricomus), boszegge (Carex sylvatica), bleeksporig bosviooltje (Viola reichenbachiana), groot heksenkruid (Circaea lutetiana).

Cultuurhistorisch is het Schoonbergbos van het grootste belang. In de 17de eeuw was dit gebied na een eerste ontginning vóór de 12de eeuw als bos in gebruik en het grootste aaneengesloten bos op de kaart van de Bersaques. In de daaropvolgende periode werd het bos ontgonnen volgens een rechthoekig ontginningspatroon. Dit ontginningspatroon is tot nu toe bewaard gebleven. Ten zuiden van het bos uit de 17de eeuw is nog steeds een boswal bewaard gebleven. De oorsprong van dergelijke boswallen kan opgaan tot de 12de eeuw.

Het afgebakende gebied heeft haar eind 18de-eeuwse kenmerken tot op heden grotendeels bewaard. Hierdoor wordt het ervaren als een vrij gaaf gebied waarvan de belevingswaarde heel groot is. Deze waarde wordt nog geaccentueerd door zowel het voorkomen van typische graslanden langsheen de Wantebeek als natte en droge bossen en akkerlanden binnen het historisch drevenpatroon in het noordelijk gedeelte. Het uitzicht wordt bovendien aantrekkelijker gemaakt door de lichte golving van het landschap van oost-west gerichte "valleitjes". De centrale plaats die de vrij goed bewaarde "Schoonberghoeve " in het agrarisch gedeelte inneemt draagt bij tot de algemene belevingswaarde.