beschermd cultuurhistorisch landschap van tot heden
Het Burreken
definitieve beschermingsbesluiten: 17-12-1981 ID: 1767
Het Burreken te Zegelsem, Schorisse en Sint-Maria-Horebeke is beschermd als landschap.
Het beschermingsdossier motiveert de wetenschappelijke waarde van het landschap als volgt: het landschap omvat een aantal bronnen, namelijk deze van de Krombeek. Deze beek heeft een voorname rol gespeeld bij de vorming van dit landschap. De bovenloop heeft een diep V-vormig dal uitgeschuurd, de middenloop heeft een kenmerkend trogdal gevormd, waarin de bebossing te vinden is. De laatste kilometer van de Krombeek loopt in een breder dal dat min of meer asymmetrisch is: hierin vinden we wat bewoning.
Fytosociologisch gezien zijn de bossen belangwekkend. We kunnen onderscheid maken tussen de volgende bostypen. De eiken-beukenklasse omvat enerzijds bosassociaties behorende tot het elzen-vogelkersverbond (in de lage periodisch overstroomde, maar steeds zeer natte delen van de beekvallei komt hier het goudveil-essenbos tot ontwikkeling; in de vochtige beekvalleien, die aan akkers en weiden grenzen, komt het ruigte-elzenbos tot ontwikkeling) en anderzijds bosassociaties behorende tot het haagbeukenverbond (het eiken-haagbeukenbos komt tot ontwikkeling op de hellingen van de valleien en op de hogere delen). De eikenklasse omvat bosassociaties behorende tot het verbond van zomereik en wintereik (op de hogere, drogere delen vinden we het beuken-eikenbos).
Belangwekkend binnen het gebied zijn eveneens de houtwallen en de bosranden die men grotendeels kan rekenen tot de sleedoornorde: het gaat hier meestal om mantelgemeenschappen van de bossen van het haagbeukenverbond.
Waar de bronbeken zich diep in de vallei ingraven komt het zogenaamd ‘ravijnbos’ tot ontwikkeling, gekenmerkt door een sterke varenbegroeiing. Van belang zijn ook de bronnen, bronbeken en kwelzones. Naast de bossen en de bronnen zijn ook een aantal weilanden uit vegetatiekundig oogpunt interessant, namelijk een aantal soortenrijke hooilanden. De meerdere kleine paadjes en veldwegen die het gebied doorsnijden herbergen eveneens een rijke flora.
Vanuit ornithologisch standpunt beschouwd is het gebied belangrijk omwille van zijn specifieke rijkdom aan prooivogels (onder andere verschillende uilensoorten), spechten en kleine zangvogels. Vele soorten bereiken hier een merkwaardig grote dichtheid: dit is te wijten aan de kleinschaligheid van het landschap. Juist die kleinschaligheid is zeer kwetsbaar en het behoud ervan is noodzakelijk om de rijke avifauna in stand te houden.
Je kan deze pagina citeren als: Inventaris Onroerend Erfgoed 2025: Het Burreken [online], https://id.erfgoed.net/aanduidingsobjecten/8472 (geraadpleegd op ).
Beheerder fiche: Agentschap Onroerend Erfgoed
Heb je een vraag of opmerking over deze fiche? Meld het ons via het contactformulier.