De bescherming als monument betreft de watermolen, zogenaamd Marselaermolen, met inbegrip van alle roerend werk, de keermuren en de molenaarswoning.

In het beschermingsdossier wordt de industrieel-archeologische waarde van het molencomplex als volgt gemotiveerd: Als bovenslagmolen (het water valt van boven uit een goot in bakvormige schoepen, zodat het rad door de zwaartekracht wordt bewogen) uit 1714 met twee koppels maalstenen in archaïsche opstelling.