Omwille van de historische en documentaire waarde als materiële getuigen van de opkomst en massale verspreiding van de druivencultuur ten zuiden van Brussel, met het interbellum als hoogtepunt, en van de ingrijpende maatschappelijke en economische verschuivingen die hiermee gepaard gingen. Beide woningtypes illustreren niet alleen de nieuw verworven status en de burgerlijke mentaliteit van de serrist, maar ook de architecturale evolutie uit die periode. De woning Rausens (circa 1900), een tweegevelwoning onder wolfsdak, vormt met haar traditionele opbouwen indeling het typevoorbeeld uit de eerste bouwperiode (vóór de Eerste Wereldoorlog).