De afwisseling van open en gesloten zichten en het reliëf vergroten de belevingswaarde van het omliggende landschap.

De voormalige spoorlijn Drieslinter-Tongeren is in het landschap van op afstand herkenbaar als een groen, biologisch waardevol, lineair element in het landschap. Het doorsnijdt de streek van oost naar west en structureert de omgeving.

Herinnert aan de 19de-eeuwse uitbreiding van het spoorwegnetwerk en in het bijzonder aan de ontsluiting van Haspengouw voor het transport per spoor van landbouwproducten en fruit. De opkomst van de commerciële fruitteelt vanaf het einde van de 19de eeuw lag aan de basis van de ontwikkeling van de fruitstreek zoals die vandaag gekend is. Langs dit traject zijn het stationnetje van Piringen, de gebouwen van de voormalige fruitverwerkende industrie in Borgloon, de stationsomgeving van Jesseren en de spoorzate nog getuigen van het industriële verleden van de streek. Kenmerkend is het hakhout in de bermen van de voormalige spoorwegbedding, dat getuigt van het vroegere voor spoorwegen zo typische hakhoutbeheer.