in casu architectuurhistorische waarde: Jan-Albert De Bondt (Gent 1888-1969) is één van de belangrijke architecten voor het interbellum in Vlaanderen en representatief voor de vernieuwende architectuur in die periode. In de jaren 1930 werkt hij vooral voor de Gentse Elektriciteitsmaatschappij, waarvoor hij zijn meest doordachte realisaties produceert.
Zijn architecturale realisaties worden sterk internationaal beïnvloed door de Amsterdamse School en W.M. Dudok met zijdelingse contacten met de Deutscher Werkbund en transparantie van het Nieuwe Bouwen. Het functionele stond voorop en de decoratie wordt beperkt tot structuur, kleur en verwerking van het constructiemateriaal. Zijn werk wordt geaccentueerd door een samenspel van gesloten volumes en heldere ruimtelijkheid.
Architect De Bondt slaagt er in om deze internationale elementen te verenigen tot een voor Vlaanderen vernieuwend geheel.
De onderstations en elektriciteitscabines van architect De Bondt zijn allen representatief voor de vernieuwende internationale invloeden in de Vlaamse architectuur.

Hoekpand ontworpen in 1932 gekenmerkt door een rijk spel van in- en uitwijkende volumes, bakstenen en glazen elementen. Representatief voor het oeuvre van architect De Bondt door de toepassing van verschillende metselverbanden, de schuine 'Dudok'-voeg en de inspiratie ontleend aan het Nieuwe Bouwen (glazen gordijngevel). Deze voor onderstations typische vloer- en wandtegels bleven bewaard.

De beschermde panden zijn exemplarisch en representatief voor de noodzaak aan nieuwe onderstations en cabines als gevolg van de enorme bloei en verhoogd gebruik van elektriciteit tijdens de interbellumperiode. Elektriciteit stond voor vooruitgang en modernisme. Voor de eraan gelieerde architectuur werd een vooruitstrevend architect gekozen, zoals blijkt uit de realisaties van Jan-Albert De Bondt.