Zogenaamd "Huis Maurice", naar vorige eigenaar Maurice Van Ael, doch reeds vanaf 1510 vermeld als Groenhuis. Diephuis van drie traveeën en drie bouwlagen onder zadeldak (kunstleien), in kern opklimmend tot de 16de of 17de eeuw, te zien aan de steile, puntvormige achtergevel met ankers en vlechtingen, dakspanten, een aantal binnendeuren, drie gemetselde brandkasten (17de eeuw), die heden op de begane grond staan opgesteld en een kelder met tongewelf.

Aan de voorgevel werden naar ontwerp van architect P. Kepen in 1838 "eenige verbeteringen en embellissementen" aangebracht: de vroegere trapgevel werd vervangen door de huidige klokgevel met behoud van het enkelhuistype, de empire getinte bovenvensters werden versoberd en men besloot de gevel te "beplekken". De achterbouw met art-nouveau-interieur dateert uit het eerste kwart van de 20ste eeuw.

Bepleisterde, beschilderde klokgevel, afgesloten met gelede architraaf en houten kroonlijst op klossen, in top voorzien van paneelwerk, oculus omlijst met rankwerk en segmentbogige daklijst. Rechthoekige, op de derde bouwlaag vrijwel vierkante vensters, met smeedijzeren leuningen op de tweede bouwlaag. Aangepaste begane grond, voorheen met art-nouveauwinkelpui, zie oude prentkaart.

Suite van twee tuinkamers, met prachtige stolpvormige koepel van gebrandschilderd glas in lood met vogels en florale motieven op met stucwerk versierde kroonlijst en koof, zijdeuren en grote, beglaasde tussendeuren met mooi snijwerk en geslepen glas in art nouveau, marmeren schoorsteenmantels in art deco en neo-Lodewijk XVI, parketvloer in de eerste kamer, een vloer van cementegels met bloemmotieven (bruin, geel, groen en roze) in de tweede. De tuindeuren werden vernieuwd; de dragende gietijzeren zuiltjes, alsook de smeedijzeren art-nouveauleuningen aan weerszijden van het terras en de brede treden naar de tuin, bleven bewaard.