Het begijnhof te Sint-Truiden werd opgericht op een terrein dat in 1265 door de abdij ter beschikking werd gesteld van de mulieres religiosae. Het perceel is vrij uitgestrekt en gunstig gelegen aan de Cicindriabeek. De bebouwing is geconcentreerd in de zuidelijke hoek van het perceel, de zone die zich het dichtst bij de stad bevindt. Het noordwestelijk en noordoostelijk deel bleef onder de begijnen onbebouwd, alsook de stroken langsheen de huidige Speelhoflaan en Schurhoven, zodat een soort buffer rond de bewoningskern werd gevormd. De onbebouwde terreinen werden gebruikt als tuinen, boomgaard en bleekweide. Bovenop de ommuring was deze structuur een garantie voor het isolement van de gemeenschap.

De muurgedeelten aan noordoostelijke en noordwestelijke zijde van het begijnhofterrein bleven relatief intact bewaard. In het noordoosten is de muur eenvoudig in baksteen opgetrokken (onder meer met een rondboognis aan de binnenzijde) op de perceelsgrens, in het noordwesten volgt ze het tracé van de Cicindriabeek die intra muros stroomt en extra muros door het voetpad naar Melveren wordt gevolgd; ook in het noordwestelijke deel is de muur in baksteen, maar hij wordt aan de buitenzijde voor een flink stuk door steunberen ondersteund.