Dit station is het enige overblijvende exemplaar van de spoorwegarchitectuur uit de 19de eeuw aan de lijn Kortrijk-Poperinge. Het werd opgetrokken naar analogie met het eerste station te Ieper (1854), vermoedelijk gebouwd door de 'Société anonyme des Chemins de Fer de la Flandre Occidentale' met als beheerder-directeur W.D. Chantrell, een Brugse ondernemer van Engelse afkomst. Tussen 1851 en 1854 werd de spoorlijn Kortrijk-Poperinge aangelegd, die nadien werd doorgetrokken naar Hazebrouck (Frankrijk). Inmiddels is er een sterk afgenomen stationsbedrijvigheid onder meer door de afschaffing in 1972 van de spoorwegverbinding met Frankrijk. Heden is het een eindstation via Ieper en Kortrijk verbonden met het binnenland. Alleenstaand station met telegraafkantoor links, uitziend op het Stationsplein waarvan de stoep aan stationszijde is afgezet met acacia's. De perrontoegangen hebben een houten hek.

Laag stationsgebouw onder schilddak met mechanische pannen (nokrichting parallel aan het plein), uit het derde kwart van de 19de eeuw. Oorspronkelijk vijf traveeën, later verbreed met drie traveeën rechts in aansluitende bouwtrant; tevens hersteld na beide Wereldoorlogen. Gecementeerde en grijsbeschilderde gevels verlevendigd met imitatiebanden en geritmeerd door rondbogige muuropeningen, onder meer blinde in de korte zijgevels. Voorgevel gemarkeerd door uitgebouwd, vijfzijdig portaal onder plat dak; deurbovenlicht met behouden radverdeling. Luifel aan de perronzijde. Laag, bakstenen telegraafkantoortje onder zadeldak met mechanische pannen (nokrichting parallel aan de straat), uit het eerste kwart van de 20ste eeuw.