Gesloten hoeve, eertijds afhankelijk van de landcommanderij Alden Biesen. Eerste vermelding in 1309. Aan de winning was een laathof verbonden. Uit de pacht blijkt dat het één van de rijkere hoeven van de Orde was. Op een kaart van 1719 met voorstelling van het Ordebezit in Bommershoven, was de hoeve nog niet gesloten; naast het woonhuis worden ruime dwarsschuren, vijf schaapskooien, varkensstallen en een runderstal aangeduid; bakhuis en waterput liggen achter het woonhuis; alle deze gebouwen zijn van vakwerk. In 1797 wordt de hoeve openbaar verkocht aan Michel Laurent Selys uit Luik. De gebouwen worden in de loop van de tweede helft van de 19de eeuw ingrijpend gerenoveerd.

Op de Ferrariskaart (1771-77) afgebeeld als een gesloten hoeve, in de Atlas van de Buurtwegen (1844) als semi-gesloten. Thans gesloten bakstenen complex onder zadeldaken, uit de tweede helft van de 19de eeuw, met oudere kern. Op de mergelstenen sluitsteen van de inrijpoort de datum 1861. Bakstenen korfboogpoort; aan de erfzijde rechthoekig onder houten latei en duifhuis.

In de noordoostvleugel, woongedeelte van vijf traveeën en twee bouwlagen. Sterk verhoogde begane grond; kelderdeur en -gaten in hardstenen omlijsting. Getoogde bakstenen vensters met hardstenen lekdrempels. Rechthoekige deur in hardstenen omlijsting op neuten; dubbele steektrap met bordes en ijzeren leuning.

In de noordwestvleugel, stallen met rechthoekige poorten; verschillende gevelstenen: 1858 (rechts) en 1884 A.H. (links).

In de zuidwestvleugel, een dubbele dwarsschuur; boven één van de beide rondboogpoorten een gevelsteen met de inscriptie: 188[4?] J.B. en D.L. Halverwege het dak is er een brandgevel. Aan de veldzijde een aangebouwd schob onder lessenaarsdak.