Een groep begaarden vestigde zich circa 1268 in de Begijnenstraat; een klooster als dusdanig werd pas ingericht in 1281, onder de bescherming van Jan I van Brabant; aanvankelijk was er geen kapel voorzien en volgden ze de godsdienstige oefeningen eerst in de Begijnhofkerk, later in de Onze-Lieve-Vrouwekerk, tot ze ten slotte over een eigen kapel beschikten (einde 15de - begin 16de eeuw). Tijdens de Franse Omwenteling werden de kloosterlingen eind 1796 verdreven; hun gebouwen werden later verkocht en beurtelings (op verminkende wijze) gebruikt als katoenspinnerij, college, en kazerne; ten slotte onderverdeeld in privéwoningen. Bewaarde langshuizen met twee verdiepingen en zadeldak uit de 17de eeuw (?). Zijgevel met vlechtingen en schouderstukken. Aanpassingen tijdens de tweede helft van de 18de eeuw: steekboogvensters en -deur met tussendorpel in de zijgevel. Cementpleistering en beschildering uit 19de en 20ste eeuw.