In de 16de-17de eeuw respectievelijk gekend als "Het Reepken" en "Den Passer". Twee oude, doch naderhand aangepaste panden - wellicht eertijds één ensemble - die elk aan de straat drie bouwlagen in verkleinende ordonnantie en twee traveeën tellen, met verankerde lijstgevels heden voorzien van een cementbepleistering met schijnvoegen en gelijkaardig qua uitzicht.

Nummer 133 omvat een in kern tot de 16de eeuw opklimmend voorhuis aan de Mechelsestraat en een 1740 gedateerd achterhuis uitziend op de Dijle, beide met elkaar communicerend via een open gekasseide gang.

Het volume van het voorhuis is samengesteld uit een breedhuis onder mank zadeldak en een diephuis dat voorheen twee bouwlagen telde onder een achteraan afgesnuit zadeldak, doch in 1931 werd verhoogd met een derde bouwlaag onder plat dak. Aansluitend, één bouwlaag hoge annex onder glasdak. De vandaag deels verwijderde cementbezetting toont duidelijk de voorgevelopbouw in traditionele bak- en zandsteenstijl, met zichtbare speklagen en voormalige kruiskozijnen in behouden hoek- en negblokkenomlijsting met deels recht en deels kwarthol profiel aan de dagkanten, en, boven de inmiddels verbouwde begane grond, een boogvormig ontlastingssysteem. Het pand behield nog zijn historische structuur en een aantal originele 16de-17de interieurelementen, onder meer de balkenconstructie, de eikenhouten trapkast met spiltrap en deuren, een gelijkvloerse houten wandbeschildering en de brede genagelde vloerbeplanking; de achtergevel bewaart nog een venster- en deuropening in zandsteen omlijsting; de kelder zijn tongewelf, kaarsnisjes en waterput.

Het twee bouwlagen hoge achterhuis, een breedhuistype onder links afgesnuit zadeldak, is een verankerde baksteenbouw met verwerking van zandsteen voor onder meer de hoek- en negblokkenomlijstingen, lateien en dorpels van de rechthoekige bovenvensters en het benedenvenster in de gevel aan de Dijle. Een verweerde gevelsteen draagt het jaartal 1740. Oorspronkelijk vormde dit volume samen met het belendende één travee brede, doch inmiddels op de deels overeind gebleven achtergevel na ingestorte achterhuis van het buurpand nummer 135 één geheel zie het zichtbaar onderbroken kapgebint. Recent gerestaureerd interieur met behouden balkenconstructie, troggewelfjes en muur met kaarsnisjes in gelijkvloerse ruimte, gestuct plafond met kooflijst op de bovenvendieping.

Nummer 135, dat in kern vermoedelijk minstens opklimt tot de 17de eeuw, vormt eveneens een gecombineerde breed- en diephuisstructuur, onder zadelbedaking: het breedhuis behield zijn enkelhuisopstand tot 1946; het lagere diephuis zijn achterpuntgevel, heden gecementeerd en met aangepaste muuropeningen boven de recente gelijkvoerse uitbouw.