Thans gesloten complex, waarvan het oudste gedeelte de smidse is, ten westen van het erf (nok loodrecht op de straat); aangezien dit gedeelte reeds voorkomt in de Atlas der Buurtwegen (1846) doch niet op de Ferrariskaart (1771-1777), is het waarschijnlijk te dateren eind 18de eeuw - begin 19de eeuw. In 1846 bestond dit pand uit twee delen: de smidse en het haakse dienstgebouw achteraan het erf, en mogelijk ook het woonhuis behielden grosso modo hun oorspronkelijke vorm; de gebouwen ten oosten van het erf schijnen grondig aangepast; de huidige inrijpoort is gedateerd 1859.

De voormalige smidse telt vier (?) traveeën en anderhalve bouwlaag onder zadeldak (Vlaamse pannen). Gecementeerde baksteen op een verhoogde begane grond met een getralied keldervenster. De vensters aan straatzijde zijn van baksteen, beluikt en met een hardstenen lekdrempel; de deur is rechthoekig in een houten omlijsting met bovenlicht. Korfboogvormige inrijpoort met op de hardstenen sluitsteen het opschrift W.M./1859. Aan erfzijde behield de smidse één travee rechts van vakwerk, met de drieledige smidsepoort; twee houten kozijnen, oorspronkelijk beluikt. Binnen bleven de smidsehaard bewaard en de stelling voor het beslaan van paarden.

De zuidelijke dienstgebouwen dateren in hun huidige vorm uit eind 19de eeuw.