Gaaf bewaard ensemble aaneensluitende eclectische interbellumpanden, bestaande uit 27 grote burgerhuizen en kleine appartementsgebouwen.
Ensemble beschermd als monument bij M.B. van 26/05/2005.

Het fraai uitgewerkte ensemble komt goed tot zijn recht door de exclusieve inplanting in de grote bocht die de Graaf de Smet de Naeyerlaan maakt om naast het Maria Hendrikapark uit te komen. Deze bocht in de straat wordt pas gerealiseerd in 1928, waarbij een eerste rij huizen wordt opgetrokken. Op deze plaats is de laan erg breed en enkel aan de noordkant met rijbebouwing bebouwd; aan de zuidkant staan de gebouwen van de kazerne, waardoor de huizenrij erg goed zichtbaar is. Vlak voorbij de bocht sluit de laan aan bij de Graaf de Smet de Naeyerbruggen en de Demeybrug, die een toegangspoort tot Oostende waren vanaf de oostkust. De aansluiting van het laatste huis in de rij en de bruggen is op een mooie manier opgelost (zie nummer 98). Samen met de sterk gedecoreerde bruggen vormt de huizenrij een statige entree tot de stad.

In 1928 wordt dit laatste stuk van de Graaf de Smet de Naeyerlaan aangelegd, in aansluiting bij de Graaf de Smet de Naeyerbruggen. Tussen deze laan en de eveneens nieuw getrokken Vaartstraat wordt het bouwblok verdeeld in kavels, waarvan 27 langs de Graaf de Smet de Naeyerlaan, die door de Staat aan particulieren worden verkocht. Voordien is dit terrein deel van de daar gelegen kazerne die voor de uitbouw van het Hazegras en voor de aanleg van het Maria-Hendrikapark deels wordt opgegeven. Het totale ensemble wordt gerealiseerd tussen 1928 en 1935. De huizen worden gebouwd door privé-eigenaars, waarvan enkelen ook (een deel van) hun pand verhuren. De meeste mensen zijn afkomstig uit Oostende en behoren tot de middenklasse, namelijk vissers, vishandelaars, klerk bij de spoorwegen enzomeer. De huizenrij bestaat voornamelijk uit enkelhuizen van twee/drie traveeën en drie à vier bouwlagen, getypeerd door over verschillende verdiepingen doorlopende erkers en gebruik van cementering voor verticaliserende accenten, vooral in de vensterpartijen. De huizen zijn deels oorspronkelijk bedoeld als appartementsgebouwen, anderen zijn later in aparte etages ingedeeld. Opvallend daarbij is dat vele appartementsgebouwen in de geveluitwerking nog steeds de traditie volgen van de éénsgezinswoningen: de horizontale opdeling van de wooneenheden wordt niet weerspiegeld in de geveluitwerking. Een uitzondering hierop zijn de appartementsgebouwen nummers 92, 94 en 98. In de gevelrij zijn verschillende stijlen binnen de interbellumarchitectuur vertegenwoordigd: de historiserende trant, de art deco en het modernisme. Voor de ontwerpen van de panden wordt beroep gedaan op een aantal lokale architecten en aannemers: architect A. Devreese (Oostende) voor de nummers 54, 68, 78, 82 en 90, architect A. Vereecke (Middelkerke) voor de nummers 52, 62 en 98 en aannemer I. Lingier (Bredene) voor de nummers 54, 68, 78, 88 en 98 (eveneens nummer 10 en 34 in dezelfde straat).