Het goed was voor zover geweten eigendom van de familie Nyssens.

Jean Louis Nyssens (1800-1875) was van 1842-48 burgemeester van Maaseik. Zijn zoon, Leonard Jean Hubert Nyssens (1835-1914) werd als chirurgien benoemd in het in 1871 opgerichte hospitaal van Maaseik. Het goed is thans nog steeds in het bezit van de familie. Aangeduid op de Ferrariskaart (1771-77) als Cense Nieuwenhof, in grosso modo zijn huidige vorm. Dito in de Atlas van de Buurtwegen (1845) waar het Nieuwenhof, Château genoemd wordt.

Het landhuis ligt in de zuidvleugel van het gesloten complex. Het volume dateert waarschijnlijk uit de tweede helft van de 18de eeuw, met mogelijk oudere kern; de datering van de ordonnantie is niet duidelijk, mogelijk is het een aanpassing uit de tweede helft van de 19de eeuw. Dubbelhuis van zes traveeën en twee bouwlagen onder schilddak (leien), voorzien van twee dakkapellen en twee smeedijzeren windvanen.

Witgekalkt bakstenen gebouw op een gecementeerde plint. Smeedijzeren muurankers, op de tweede bouwlaag met krullen. Getoogde vensters in gecementeerde omlijsting, sommige gedicht; beluikt op de eerste bouwlaag. Gelijkaardige deur; het houtwerk en het smeedijzeren bovenlicht zijn een getrouwe kopie van het origineel uit de eerste helft van de 19de eeuw.

Interieur: van de 18de-eeuwse kern resten twee schouwen. Het interieur werd in de eerste helft van de 19de eeuw grondig aangepast, met wijziging van de binnenindeling; neoclassicistische trap, die zich niet op de plaats bevindt van de oorspronkelijke.

Haaks tegen de achtergevel van het herenhuis bevindt zich de langsschuur (kern uit de 18de eeuw, aangepast in de eerste helft en de tweede helft van de 19de eeuw), een bakstenen gebouw onder zadeldak (mechanische pannen), voorzien van een rechthoekige schuurpoort onder houten latei. Zijgevel met aandak, vlechtingen en schouderstuk; smeedijzeren muurankers met krullen. Achter aan het erf (noorden), een bakstenen stal onder zadeldak (mechanische pannen), mogelijk uit dezelfde periode, met ordonnantie uit het derde kwart van de 19de eeuw: getoogde deuren en vensters, poort onder houten latei; rechthoekige zolderluiken.

Ten oosten van het erf bevindt zich een vleugel die in 1900 heropgebouwd werd: de pachterwoning met aansluitende stal. De pachterwoning is een dubbelhuis met voorgevel naar het oosten. Breedhuis van drie traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak (mechanische pannen). Bakstenen gebouw voorzien van getoogde vensters (strek) en een getoogde deur in een hardstenen omlijsting. Zijgevels met aandak en vlechtingen. De aansluitende stal telt anderhalve bouwlaag onder zadeldak (mechanische pannen), en is voorzien van getoogde muuropeningen. Zijgevel met aandak en vlechtingen.

Links van de hoeve ligt een rechthoekig omgracht perceel. Van het park, aangelegd op het eind van de 18de of in de eerste helft van de 19de eeuw resten een aantal dreven en een merkwaardig, omgracht, ovaalrond perceel, genaamd Het Wit Ven.