Oude abdijhoeve, "Hof te Kartelo", "Hof te Paddebroeken", of "Verbrand Hof", fraai gelegen complex te midden van weiland en akkers, met huidig gebouwenbestand grotendeels opklimmend tot het begin van de 19de eeuw toen het hof afbrandde en heropgebouwd werd. Bezoek werd geweigerd.

In 1151 werd het Hof te Kartelo door Walter van Holtem, leenman van de heren van Dendermonde, afgestaan aan de abdij van Affligem die aansluitend begon met de ontginning van de omringende heidegronden. Doorheen de eeuwen bleef het een belangrijke abdijhoeve; in het kaartboek van de abdij wordt ze anno 1722 afgebeeld als een monumentale gesloten hoeve onder de benaming "Hof Te Padde Bergem", op de Ferrariskaart van 1771-1777 is ze aangeduid als "hoeve Patembroek"; het complex brandde af in het begin van de 19de eeuw, zie benaming, maar werd heropgebouwd door de toenmalige eigenaar, zie ook de gevelsteen in de linkerzijgevel van de woning met vermelding "H+F+PEETERS/ DE+WOLFS/ 1814". Bij de heropbouw werd mogelijk gebruik gemaakt van de oude fundamenten, of althans een deel van het materiaal gerecupereerd, zie de huidige zandstenen onderbouw.

De Poppkaart van circa 1860 toont U-vormig ingeplante gebouwen onder de benaming "Ferme Verbrand Hof". De huidige zuidelijke vleugel, een uitbreiding waardoor het complex opnieuw zijn gesloten karakter kreeg is een laat-19de-eeuwse toevoeging die op het kadaster werd geregistreerd in 1894.

Gesloten hoeve waarvan de diverse bestanddelen geschikt zijn rondom een ruim, gekasseid erf. Woonstalhuis ten noorden, stallen ten oosten, wagenhuis met centrale veldpoort ten zuiden en schuur ten westen; de toegang, in de jaren 1970 nog overluifeld, ligt in de noordwestelijke hoek en bestaat uit een ijzeren poort, gevat tussen de schuur en de woning.

Monumentaal ensemble van gewitte, bakstenen gebouwen van één bouwlaag op gepikte plint en afgedekt door pannen zadeldaken. Meestal rechthoekige muuropeningen onder houten latei, met vernieuwd schrijnwerk in de woning.

In het woonstalhuis bevat het woongedeelte nog een rondboogdeurtje in een gerecupereerde zandstenen omlijsting, blijkbaar als resultaat van een vrij recente aanpassing, vermits op de foto's van 1971 nog een rechthoekige deur onder houten latei zichtbaar is; wellicht tegelijkertijd werd het venster links van de deur opnieuw geopend; het vertoont kwarthol geprofileerde zandstenen rechtstanden; het flankerende venster rechts behield eveneens een geprofileerde rechtstand aan de rechterzijde; voortgaande op de zichtbare bouwnaden werd het stalgedeelte meermaals aangepast; tussen het woonstalhuis en de oostelijke stalvleugel is er een rondboogpoortje met zandstenen boogrug, als doorgang naar de omringende velden. Het wagenhuis is een laat-19de-eeuwse uitbreiding en wordt gemarkeerd door segmentbogige spaarvelden; de tweebeukige langsschuur van zeven traveeën wordt aan de straatzijde in het rechtergedeelte geritmeerd door vrij recent aangebrachte steunberen, met uitzondering van de meest linkse die blijkbaar origineel is; op een foto van 1971 staan de steunberen immers tegen het linkse geveldeel; toegevoegde rechthoekige vensters. Of de latei met druiventros en jaartal 1810, vermeld in de inventaris uit de jaren 1970, nog aanwezig is kon niet bevestigd worden.