De Bergskens maakt deel uit van een 420 hectare groot natuurgebied. Het natuurgebied bestaat voorts uit de Gemene Weiden, en Assebroekse Meersen (zie Michel Van Hammestraat) + aanpalende stukken op de gemeenten Oostkamp en Beernem-Oedelem. De toegangsdreef naar de Bergskens, een deel van de Olmendreef, is een beschermd landschap. Het domein de Bergskens ligt in het noordelijk stuk en wordt aan de zuidkant omzoomd door de Gemene Weiden. Het is een relict van een stuifduinengebied, gelegen op de grote dekzandrug strekkende van Stekene naar Oudenburg, ontstaan in de jongste IJstijd (70.000-10.000 jaar geleden). Het domein bestaat uit enkele heuvels met een gemiddelde hoogte van 10 meter.

Gebaseerd op archeologisch en historisch onderzoek kan worden gesteld dat de oudste sporen van occupatie in het gebied teruggaan tot de prehistorie, met duidelijke bewoningspatronen tijdens het Mesolithicum (10.000-6.000 voor heden). Alle in het gebied gedetecteerde vindplaatsen van menselijke activiteit situeren zich op of aan de rand van de dekzandruggen, onder meer in het domein De Bergskens. Dit occupatiepatroon blijft in het Neolithicum, Brons- en IJzertijd, Romeinse en vroegmiddeleeuwse periode ongewijzigd.

In 1846-1847 wordt een eerste (land?)huis gebouwd op de site, in 1858 aangevuld met een orangerie. In 1878 noteert het kadaster de ombouw van een orangerie tot huis. Karel De Flou citeert (1914-1938) enkele vermeldingen uit 1862, 1905 en 1908 van de site als "kasteelgoed met hoge heuvels of moten". In 1912 wordt een volledig gereconstrueerd huis (de huidige villa) en koetshuis (voormalige orangerie) in gebruik genomen door de toenmalige eigenaar baron du Roy de Blicky.

Site bestaande uit enkele zanderige, beboste heuvels begroeid met loofbomen Gelegen ten noorden van, en met uitzicht op de Gemene Weiden. Daartussen kronkelt de Weidestraat afgeboord met een rij kathedrale beuken. De noord- en oostkant palen aan recente verkavelingen, de westkant aan de Olmendreef. Het domein is toegankelijk via een ingangsportiek, daterend van 1934, met opschrift "BERGSKENS". De witbeschilderde rondboogpoort met houten toegangshek en geflankeerd door steunberen is afgedekt met een leien dak. De slingerende oprij leidt naar het op de top gebouwde landhuis, daterend van 1911. Witbeschilderde baksteenbouw opgetrokken in een regionalistische stijl. Onregelmatige plattegrond met meerdere in- en uitsprongen en erkers. De rechthoekige, beluikte vensters met kleine roedeverdeling zijn gevat in een rondboognis. Hoge, samengestelde leien daken, met meerdere klimmende dakkapellen. De Bergskens is opgenomen als ankerplaats in de landschapsatlas.