Oorspronkelijk zogenaamde "Rechte Berlaarstraat". Rechte gekasseide straat tussen de "Hoge Brug" en de Sint-Gummaruskerk, met verspringende rooilijn ter hoogte van nummer 27. Van hier af was de straat oorspronkelijk veel smaller. Nadat het grootste deel van de zuidzijde vanaf de Kattenstraat vernield werd tijdens de Eerste Wereldoorlog, werden na de oorlog de overblijvende huizen gesloopt en werd de straat verbreed omwille van verkeerstechnische redenen en om een mooier zicht op Sint-Gummaruskerk te krijgen. Eertijds werd de straat doorkruist door de Sint-Pietersvliet en de Minnevliet, overwelfd circa 1832.

Huidig straatbeeld gekarakteriseerd door een heterogene bebouwing gaande van de 17de tot de 20ste eeuw. Slechts enkele bewaarde historische panden (onder meer nummers 27, 43). Voorts 19de-eeuwse lijstgevels, vaak gedecapeerd (onder meer nummers 41 (gevel van 1856), 45, 47 naar ontwerp van L. Slootmaeckers van 1862), of aangepast; twee tot vier traveeën en maximaal drie bouwlagen onder zadeldaken; rechthoekige muuropeningen. Zuidzijde gemarkeerd door sobere wederopbouwarchitectuur uit het begin der jaren 1920 (onder meer nummers 24 tot 30: nummers 24-26 twee winkelhuizen met neo-renaissance-kenmerken naar ontwerp van F. Flerackers van 1920; nummer 28 winkelhuis naar ontwerp van M. Flerackers van 1924; nummer 40: vereenvoudigde puntgevel met eigentijdse erker). Gezien het commerciële karakter van de straat werden de begane gronden, vaak met winkelfunctie sinds de 19de eeuw (onder meer nummers 41 en 47), meermaals aangepast.