"Stadspeypelinckhuys", heden stedelijk museum "Wuyts-Van Campen". In het tweede kwart van de 18de eeuw "Coninckxhuis" en in de Franse tijd stadseigendom zogenaamd Het Hof van Brabant; verkocht in 1812. Naderhand weeshuis en circa 1828 ingericht als "Latijnse school". In 1851-1852 bergruimte en in 1884 gebruikt als kazerne.

Het stedelijk museum dankt zijn ontstaan en benaming aan twee schenkingen: een eerste in 1887 door J.J.Wuyts- Van Campen, en een tweede legaat in 1935 door baron Georges Caroly.

Complex gebouwd in opdracht van de stad naar ontwerp van stadsarchitect F.H. Cox (1891-1892). Ingehuldigd op zestien oktober 1892. Tweede zaal aangebouwd in 1904-1905 naar ontwerp van M. Van Ockelyen; verdere uitbreiding naar ontwerp van C. Sol in 1936-1946.

Neogotisch gebouw opgetrokken uit bak- en natuursteen op arduinen sokkel. Combinatie van breed- en diephuis onder leien zadeldaken tussen zijtrapgevels; aan straatzijde respectievelijk lijstgevel en licht vooruitspringende trapgevel (7 treden en overhoeks topstuk en pinakels), beide van één travee en belijnd door natuurstenen muurbanden.

Lijstgevel links met ingangstravee: korfboogpoort en spitsboogvormig bovenlicht in natuurstenen spitsboogomlijsting met rondstaafprofiel en versierd middenkalf. Bekronende gevelplaat met omlopend kordon: bas-reliëf met stadsschild tussen twee leeuwen. Hogerop spitsboogvenster met tracering en maaswerk (drielobmotief); links ervan kloosterkozijn in natuurstenen omlijsting. Trapgevel rechts voorzien van kolossaal spitsboogvenster met neogotisch maaswerk in zware natuurstenen spitsboogomlijsting onder druiplijst. Centraal opschrift "Museum Wuyts Van Campen".

Bewaard neogotisch interieur (trap, balkenlagen en schouw) in oudste gedeelte.