Zogenaamd naar het voormalige "Klooster der Zwarte Zusters", sinds circa 1360 gevestigd op de hoek van Onderbergen, tussen de Zwartezustersstraat (vroegere Wagenaerstraat) en de Pussemierstraat. Volgens archiefstukken werden twee panden, op de hoek van Onderbergen en ernaast door het klooster verkocht in 1644. Onder het Frans bewind werd het klooster verbeurd verklaard, verkocht in 1798-1799 en verdeeld in verschillende panden. Na de onlusten keerden de Zusters terug in de stad; sinds 1833 zijn ze gevestigd in de Houtbriel.

Vermoedelijke sporen van het voormalige klooster bleven bewaard onder meer in nummer 7 en achter nummer 13: haakse vleugel met tuitgevel en muurvlechtingen in de Pussemierstraat.

Tegenover het klooster der Zwarte Zusters, op de rechterhoek met Onderbergen, tussen de Zwartezustersstraat en de Jonkvrouw Mattestraat bevond zich het voormalige "Klooster der Grauwe Zusters Annonciaden", in 1657 verkocht aan de Brouwersnering die er onder meer een prachtige vergaderzaal inrichtten met nog behouden stucplafond van 1673. In 1795 werd het neringhuis verbeurd verklaard en verdeeld in twee panden; in de Zwarte-Zustersstraat en in de Jonkvrouw Mattestraat; heden blijft enkel laatst genoemd pand in vrij oorspronkelijke staat bewaard.

Een derde, nog gedeeltelijk bewaard klooster van de "Zusters van Oost-Eecloo" (17de eeuw), later "Residentie der Jezuïeten" met toegevoegde neogotische complexen en heden "Sint-Lucasinstituut" bevindt zich op de hoekpanden met de Oude Houtlei.

De huidige bebouwing dateert meestal uit eerste helft 19de eeuw (na afbraak van klooster) met overwegend bepleisterde rijhuizen met doorlopende kroonlijsten; een 17de-eeuws trapgeveltje (nummer 17) doorbreekt de hoogtelijn en herinnert aan een vroege bebouwing.