Grote Markt 10 en 11 vormden destijds één huis, genaamd "De Swaen" wat mogelijk de oudst gekende herberg van de stad was, reeds vermeld in 1410. Later werd deze omgevormd tot brouwerij. In 1620 was het huis eigendom van de handbooggilde Sint-Sebastiaan. De houten voorgevel werd in 1776 verbouwd tot een natuurstenen rococogevel. De Fransen sloegen het huis aan en verkochten het in 1798 waarna het opnieuw gebruikt werd als herberg. De woning werd grotendeels vernield in 1914 maar de voorgevel bleef aanvankelijk gespaard en werd onderstut. 16 maart 1922 kreeg senator Ernest Bergmann–Van Acker toelating voor de bouw van twee huizen naar plannen van architect Léon Wellens die duidelijk geïnspireerd waren op de rococogevel. Zowel de lokale bouwraad als het Provinciaal Comité voor Monumenten en Landschappen keurden het ontwerp zonder opmerkingen goed en het werd ook uitgevoerd. Anno 2017 heeft enkel het huis op nummer 11 nog een vormgeving die hierbij aansluit. De gevel van nummer 10 werd tijdens de tweede helft van de 20ste eeuw vervangen en de topgevel werd waarschijnlijk in gereduceerde vorm verplaatst naar nummer 11.

Anno 2017 is Grote Markt 11 een interbellum neorococo breedhuis van drie traveeën en twee bouwlagen onder een afgewolfd mansardedak (kunstleien) met een blauwhardstenen lijstgevel, onderbroken door een centrale dakkapel met een topgeveltje (driehoekig fronton op voluten). De traveeën worden geritmeerd door geblokte penanten. De gevelopeningen bestaan uit een gevelbrede rechthoekige winkelpui op de begane grond, segmentboogvormige vensters op de eerste verdieping en een decoratief, liervormig venster in de dakkapel. De bovenverdieping wordt opengewerkt met geschilderde houten T-ramen met een kleine roedeverdeling in de bovenlichten en ook het venster van de dakkapel heeft een kleine roedeverdeling.