Het huis "De Valk" werd voor het eerst vermeld in 1417 en was het grootste deel van de tijd een gasthof. In 1872 werd het de hoofdzetel van de Katholieke Kring. Het gebouw, anno 1914 met neoclassicistische lijstgevel, werd totaal vernield tijdens de Eerste Wereldoorlog en na verschillende ontwerpen, onder meer in neotraditionele stijl en art deco, werd het heropgebouwd in 1923 in opdracht van Fr. Van den Brande, naar plannen van architect J. Van Peborgh.

Interbellum neotraditioneel breedhuis van drie traveeën en drie bouwlagen onder een zadeldak (leien) en boven de middentravee een snijdend zadeldak dwars op de straat met een getrapte dakkapel, aan weerszijden geflankeerd door een lijstgevel met een decoratieve kroonlijst en dakkapel. Het parement bestaat uit baksteen met knipvoegen en gebruik van blauwe hardsteen voor de plint en witsteen voor de begane grond, omlijstingen, steigergaten, hoekblokken, overhoekse topstukken in de topgevel en op de hoeken (naar gotische traditie), neggen en banden. De muuropeningen op de bovenverdiepingen zijn rechthoekig en bestaan uit drieledige kruisvensters op de eerste verdieping en centraal op de tweede verdieping (telkens met glas in lood behalve in de onderste ramen), op de tweede verdieping geflankeerd door tweelichten. Ook de topgevel heeft een rechthoekig venster. Tussen de vensters op de bel-etage bevinden zich twee smeedijzeren consoles voor vlaggenmasten en op de borstwering van het centrale venster op de tweede verdieping een gevelsteen met een reliëf van een valk en het opschrift "ANNO 1923". In de pui-omlijsting is een naamsteen aangebracht met het opschrift: "J. Van Peborgh Architekt". De pui is opengewerkt met rondboogvormige deurvensters in een geprofileerde omlijsting onder een druiplijst, met een uitgewerkte sluitsteen en op kleine consoles. De rechteropening vormt een doorgang naar de achterliggende feestzaal. De twee linkse deurvensters bevatten decoratief houten schrijnwerk met balusters als stijlen, en glas in lood in de bovenlichten.