Germaans toponiem afgeleid van kirisia (kers) en hlaeri (bosachtig, moerassig terrein). Thans nog bekend bedevaartoord (meimaand) met kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Kerselare. Bedevaart ontstaan spoedig na de plaatsing van een Mariabeeld in een kerselaar in 1452.
Rondom de huidige bedevaartkapel, opgericht Westwaarts van de oude kapel, ommegang van "Onze-Lieve-Vrouw van VII Weeën" in rotstaferelen, gesigneerd "Tondeleir Oct. en zonen/ Oude God bij Antw." en daterend van de jaren 1960; voor de kapel stenen Piëta door B. Servaes (eerste helft van de 20ste eeuw).
Ten noorden en ten Oosten van de kapel stonden vanouds herbergen en het zogenaamde pomphuisje, een gewit bakstenen gebouwtje in de vorm van een kapel, vroeger met strodak nu met leien. Op achtergevel arduinen statie van de "lange ommegang" van 1953. Ten oosten van de verdwenen kapel staan twee rijen linden, aangeplant in het eerste kwart van de 20ste eeuw.
BERINGS G., Landschap, geschiedenis en archeologie in het Oudenaardse, Oudenaarde, 1989, p. 53.
Bron: BOGAERT C., LANCLUS K., TACK A. & VERBEECK M. 1996: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur Provincie Oost-Vlaanderen, Arrondissement Oudenaarde, Stad Oudenaarde met fusiegemeenten, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 15n1, Brussel - Turnhout. Auteurs: Bogaert, Chris; Lanclus, Kathleen; Verbeeck, Mieke; Tack, Anja Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
