Gedeelte van de Blankenbergse Dijk of zogenaamde Gentele. Deze dijk wordt aangelegd in de 11de eeuw om overstromingen uit het westen tegen te gaan. Eerste vermelding als Blankenbergse Dijk circa 1362. De Blankenbergse Dijk verliest zijn functie als verbindingsweg met de kust bij de aanleg van de steenweg Brugge-Blankenberge circa 1723 (zie Brugse Steenweg en Kerkstraat).

Klein voormalig gehucht Sint-Jans-op-den-Dijk met archeologische resten. Als parochie gesticht tussen 1185 en 1228, eerste vermelding in 1228. De kerk zou verwoest zijn door de Geuzen circa 1575. Op de Ferrariskaart (1770-1778) met aanduiding "Sint-Jans op den Dyck, Eglise Ruinée". Circa 1806 of 1819, zou dan het heden nog bewaarde kapelletje opgericht zijn (zie infra, zonder nummer). Aanvankelijk toegewijd aan Sint-Jan, wordt het in de volksmond een Sint-Jobskapelletje waarnaar ook het beeld en de inscripties verwijzen. Het kapelletje wordt gebouwd op de plaats van de verdwenen kerk. In de omgeving zijn heel wat archeologische resten bewaard.

In dit gehucht, verspreide bebouwing van kleine 19de-eeuwse hoevetjes van het langgestrekte type (zie nummer 158). Kenmerkende huisnamen zoals "In Sint-Jan", "Op de dijk" en "De laatste stuiver" (nummer 162). Laatstgenoemde naam verwijst naar aanduiding als 'cabaret' op de kaarten van het Militair Cartografisch Instituut (tweede helft 19de eeuw).