Royerssluis aangelegd in 1904-1907 in de Scheldebocht te Oosterweel, nagenoeg in de monding van de Vossenschijn, een daartoe verlegde en ingebuisde zijrivier van de Schelde die uitmondde in de toegangsgeul op 70 meter ten westen van de sasingang. Op basis van lastenboek opgesteld door ingenieur Frans De Winter, hoofd van de Dienst Haveninrichtingen, werd de uitvoering van de werken op 21 december 1903 voor een bedrag van 6.698.770 Belgische frank toegewezen aan de ingenieurs en aannemers van openbare werken Louis Coiseau en Jean Cousin, gevestigd in Sint-Gillis (Brussel). De plechtige inhuldiging van de Royerssluis door de kroonprinsen Albert en Elisabeth vond plaats op 15 augustus 1907.

De Royerssluis die de Schelde verbindt met het Amerikadok, het Albertdok en het Albertkanaal, is de eerste moderne Antwerpse sluis met elektrische aandrijving en een totaal nieuw type van sluisdeuren. Deze hebben de vorm van berijdbare stalen kisten die vanuit een diepe uitsparing in de kaaimuur, dwars op de aslijn van de sluis over sporen op de boden rollen. Tot 1966 was er nog een derde sluisdeur in bedrijf, die het sas in twee stukken (respectievelijk 102,5 meter en 74,3 meter) verdeelde, bedoeld voor kleine schepen zie water- en tijdwinst. Dient nu als reservedeur bij averij en staat zolang in droogdok nummer 8.

Aan het benedenhoofd van de sluis ligt de Royersbrug (met treinspoor tot 1982), aan het bovenhoofd, de Lefebvrebrug (van 1908-1909). Eerstgenoemde is een hydraulische scharnierende hefbrug, om er de sluisdeur te kunnen onder trekken. De tweede is een rollende brug, gekoppeld aan de sluisdeur, wat het Y-vormige verkeersplan noodzaakte, onbruikbaar voor een trein wegens de korte bochten. Deze oplossing betekende een belangrijke besparing aan perswater, nodig voor het heffen (olie sinds 1965).

De vervanging door een volledig nieuwe sluis op deze plaats is gepland, aangepast voor de duwvaart via het Albertkanaal.