De toren is het enige overblijfsel van de Sint-Laurentiuskerk van het voormalige polderdorp Wilmarsdonk. De toren in gotische stijl dateert uit de 15de eeuw.

Historiek

De plaats Wilmarduno wordt reeds vermeld in 1157. Oudtijds had zij als bedehuis slechts een kapel, die afhing van Zandvliet. Als parochie wordt zij vermeld vanaf het begin van de 14de eeuw. Even later ontmoet men de namen van de pastoors die deze bedienden. Het kapittel van de Onze-Lieve-Vrouwekerk te Antwerpen genoot het recht om de pastoors te benoemen.

Vóór de instelling van het bisdom Antwerpen behoorde de parochie van Wilmarsdonk, die deel uitmaakte van de dekenij van Antwerpen, tot het bisdom Kamerijk. Na 1599 ging zij over naar het nieuwe bisdom Antwerpen en de dekenij van Bergen-op-Zoom. Na het concordaat (1802) werd zij gehecht aan de buitendekenij van Antwerpen en het bisdom Mechelen. In de jongste tijd behoorde zij tot de dekenij Ekeren.

Betreffende de bouwgeschiedenis van de voormalige Sint-Laurentiuskerk te Wilmarsdonk is weinig bekend. Haar nu nog bestaande toren dagtekent waarschijnlijk uit de 15de eeuw. De bouwtijd van het heden verdwenen transept en koor wordt gesitueerd in de 16de eeuw. Op 12 maart 1567 werd de kerk door de Calvinisten grotendeels vernield.

De kerktoren is het enig overblijfsel en merkteken van het vroegere polderdorp Wilmarsdonk, dat in de jaren 1960 verdween. Van de kerk bleef enkel de kerktoren bewaard, de rest werd afgebroken.

Beschrijving

De toren van de voormalige Sint-Laurentiuskerk te Wilmarsdonk is een massieve, tamelijk gesloten vierkante westtoren van een vrij aanzienlijke hoogte. Hij omvat een hoge benedenruimte, drie bovenverdiepingen en een dakverdieping. Zijn gevelparement bestaat uit witte natuursteenmetselwerk. De twee verdiepingen hoge benedenbouw wordt op de vier hoeken gesteund door twee dubbele en twee enkele vrij massieve steunberen. Achter de noordwestelijke dubbele steunbeer bevindt zich de torentrap. De trapruimte wordt verlicht door schietgleuven. De gevels zijn door druiplijsten verdeeld in drie horizontale geledingen. De vrij lage korfboogvormige ingang ligt aan de westkant. Daarboven bevindt zich een vrij wijde spitsbogige lichtopening, gevuld met neogotisch maaswerk. De twee bovenverdiepingen hebben ieder slechts één kleine rechthoekige lichtopening aan de westzijde, de eerste bovenverdieping bovendien een schietgleuf aan de zuid- en de noordzijde. In de tweede geleding zijn de zuid-, de oost en de noordgevel versierd met een soort blinde boogstelling of boogfries. Op de derde verdieping bevond zich de klokkenkamer. Hier zijn de vier gevels geopend met smalle en hoge spitsbogige galmgaten, twee aan elke zijde. Het torendak is een combinatie van een tentdak en een octogonaal spits torentje.

Kerktoren van de voormalige parochiekerk; enig overblijfsel en merkteken van het vroegere polderdorp Wilmarsdonk, dat in de jaren zestig verdween.

Witstenen toren met spitse galmgaten en ingesnoerde leien spits in gotische stijl van de 15de eeuw. Heden fel verwaarloosd.