De Dictushoeve is gelegen op de hoek van de Spaansemolenstraat en de De Keyserhoeve. Ze is genaamd naar Benedictus Van den Maegdenbergh, de laatste uitbater van deze boerderij en tevens de laatste, overleden, oud-burgemeester van Zandvliet.

De kern van deze bebouwing gaat volgens kadastrale gegevens terug tot omstreeks 1819. Toen was het perceel, waarop een huis, "geb. en plaets" stond, in eigendom van Leonardus Van den Maegdenberg, smid van beroep. Het complex bestond uit een hoofdgebouw aan de Spaansemolenstraat en een vrijstaande achterbouw. Tegen de hoofdvleugel stond aan De Keyserhoeve nog een ondiep, haaks volume dat omstreeks 1882 is uitgebreid in westelijke richting. Rond 1904 zijn het voor- en vrijstaande achtergebouw verbonden. In de Dictushoeve was in het begin van de 20ste eeuw ook café "De Zwaan" gevestigd, waar de koffie gehouden werd na een begrafenis. De hoeve bleef tot 1966 in gebruik als boerderij. In de periode 1985-1990 onderging het gebouw ingrijpende renovatiewerken.

Het betreft een L-vormig gebouw van één bouwlaag onder zadeldak, gelegen op een gedeeltelijk ommuurd en omhaagd perceel. Ter hoogte van de De Keyserhoeve bevindt zich een recent geplaatste poort die toegang verleent tot het binnenerf. De langsbouw aan de Spaansemolenstraat bestaat uit een boerenwoning met aanpalende, voormalige koeienstal. De gevels zijn wellicht omstreeks 1904 aangepast in een traditionalistische stijl op een hardstenen plint. De muren zijn geritmeerd door decoratieve speklagen uit natuursteen. Omstreeks 1985-1990 zijn de puntgevels omgevormd tot trapgevels. Toen zijn ook de houten kroonlijst en het pannendak van de boerenwoning vernieuwd en doorgetrokken (idem voor plint en speklagen) over de volledige langsbouw, waarbij het vensterschrijnwerk is vervangen.

De boerenwoning heeft een voorgevel die zeven traveeën breed is. Het betreft een bakstenen lijstgevel met een hoge hardstenen plint en een licht geprononceerd middenrisaliet met toegangsdeur. De vensters zijn verlevendigd door accenten van blauwe hardsteen ter hoogte van de aanzet- en sluitstukken. Deze laatste zijn decoratief uitgewerkt als diamantkoppen. Opvallend zijn de verspringende vensters in de zijgevel, wat lijkt te wijzen op verschillende vloerniveaus. Tegen de achtergevel staat een aanbouw onder lessenaarsdak, in een latere fase (1985-1990?) uitgebreid met een extra travee, uitgevoerd in bruine baksteen.

Na de werken van 1985-1990 is het oorspronkelijke uitzicht verschraald door de inbreng van dakvlakramen, de vervanging van het vensterschrijnwerk en luiken en recent ook de toegangsdeur. In die periode is ook het oorspronkelijk karakter van het stalvolume verdwenen na de inbreng van een overgedimensioneerde sectionaalpoort. In functie hiervan is een oude, oorspronkelijk blinde deuropening aangepast tot toegangsdeur. De voor- en noordelijke zijgevel bezitten nog oudere muurankers met aan de Spaansemolenstraat nog bewaard gebleven gekoppelde exemplaren. Het oorspronkelijk gekasseide gaanpad langs de voorgevel is toen omgevormd tot een afzoming met lage haagjes.