Drukke uitvalsweg in het verlengde van de Jean-Baptist Nowélei, vertrekkend van aan de Franklin Rooseveltlaan in noordelijke richting naar Mechelen en aangelegd in 1931 als verbinding tussen het centrum en het gehucht Far West en ter verbetering van de doortocht door Vilvoorde. De benaming werd ontleend aan hertog Hendrik, die Vilvoorde in 1192 de vrijheidskeur(e) schonk.

Thans beboomde laan met middenberm, gekarakteriseerd door een sporadisch onderbroken, heterogene lintbebouwing vanaf het tweede kwart van de twintigste eeuw, verjongend naargelang men zich van het centrum verwijdert. Aan het begin een aantal gedateerde panden uit het interbellum, nummer 7 van 1932, nummer 9 van 1931 en nummer 31 van 1934. De rechterhoek met de Franklin Rooseveltlaan wordt ingenomen door een modernistisch flatgebouw (nummers 2-4). Veel voorkomend zijn art-decogetinte panden zoals nummer 65, volgens kadastrale gegevens geregistreerd in 1932, naar ontwerp van Henri Doms, een lokale architect die blijkbaar zeer actief was tijdens het interbellum in Vilvoorde. Verderop bevinden zich nog een aantal typische realisaties uit de tweede helft van de jaren 1950 en het begin van de jaren 1960 naar ontwerp van de Vilvoordse architect Roger De Winter: nummers 17, 39 (1957), 45 (1959), 101-103, alle met doorlopende vensterregisters en meestal verhoogde kroonlijst; nummer 45 met karakteristieke glastegelstrook. De nummers 22 en 104, respectievelijk van 1949 en 1959, zijn ontwerpen van architect Lucien Engels.