Herenhuis in art-decostijl gebouwd in opdracht van mevrouw R. Van Loo, naar een ontwerp door de architect Jan Jacobs uit 1935. Aannemer van de bouwwerken, die in 1936 werden voltooid, was de firma Gebroeders Stevens uit Merksem.

De stijlvolle architectuur van het hotel Van Loo sluit nog aan bij de zakelijke art-decostijl, die Jan Jacobs - aanvankelijk in associatie met de architect Paul Smekens - tijdens de jaren 1920 in zijn ontwerpen tot ontwikkeling bracht. Qua vormgeving is het herenhuis vergelijkbaar met Résidence La France uit 1926 aan de Jan Van Rijswijcklaan, en het kantoorgebouw Compagnie Nationale d’Eclairage uit 1929 aan de Louiza-Marialei. In het begin van zijn loopbaan had de omstreeks 1900 debuterende architect zich laten opmerken met woningen in een sobere art-nouveaustijl. Vanaf de jaren 1930 zette Jacobs, die vermoedelijk tot in de jaren 1950 actief bleef, ook de stap naar een meer uitgesproken modernisme. Een belangrijk aandeel in zijn architectuurproductie betreft gebouwen voor infrastructuur en nijverheid.

Met een gevelbreedte van vier traveeën omvat het gebouw een souterrain en twee bouwlagen voor de hoofdvleugel, en vier bouwlagen waaronder een entresol voor de hoger opgetrokken dienstvleugel, beide onder platte daken. Het gevelfront heeft een parement uit witte natuursteen in groot tegelverband, op een plint uit blauwe hardsteen, daar waar de tuingevel is opgetrokken uit sober baksteenmetselwerk. Asymmetrisch van opzet, en gekenmerkt door een discreet vlakreliëf en een sobere detaillering, weerspiegelt de opstand de indeling van het interieur, daarbij duidelijk onderscheid makend tussen hoofd- en dienstvleugel. Het gevelontwerp wijkt weliswaar af van de uitgevoerde toestand, wat de ordonnantie van de middenpartij betreft. De compositie verdeelt de accenten evenwichtig over het middenportaal, de driezijdig ingesnoerde erker van de ontbijtkamer links, en het gelede risaliet van de dienstvleugel met garagepoort rechts, en is verder opgebouwd uit registers van brede, met een rondprofiel omlijste raampartijen, waarvan het stalen schrijnwerk behouden bleef. Typische details zijn de oculi van vestiaire en garage, en het kepervormige middenkalf van het portaal, versierd met een typisch palmetmotief dat wordt herhaald in het sierlijk art-deco-smeedwerk van de inkomdeur, garagepoort, borstweringen en het traliewerk. Een blinde attiek boven steigergaten, met een bewerkte fries en houten kroonlijst, onttrekt bij wijze van borstwering het platte dak aan het zicht; de bouwplannen suggereren hier een vandaag niet bestaande pergola, bereikbaar vanuit de dienstvleugel waar zich ook de wasplaats bevindt.

De plattegrond beantwoordt aan de levensstijl van de gegoede burgerij, met een strikte opdeling in ontvangst- en privévertrekken, en voorzieningen voor gasten en inwonend huispersoneel. Georganiseerd rond de vestibule met vestiaire, en de centraal ingeplante traphal met lift en bovenlicht, omvat de gelijkvloerse verdieping volgens de bouwplannen een ruime L-vormige suite gevormd door het salon, de eetkamer en de ‘living-room’, die de oost- en zuidflank beslaat en aan tuinzijde uitgeeft op het deels overdekte, op de middag- en avondzon georiënteerde terras. De keuken met keukenlift en office, de garage met smeerput en chauffeursverblijf op de entresol, en de ‘cour cuisine’ met bergplaats voor tuingerei, nemen de noordelijk georiënteerde straatzijde en de westflank in. Op de eerste verdieping beslaan de twee grote slaapkamers met ‘en suite’ boudoir, badkamer en linnenkamer-dressing, en een gemeenschappelijk overdekt terras de tuinzijde, daar waar de ontbijtkamer met annex keuken en twee gastenkamers de straatzijde innemen. Via de diensttrap zijn de wasplaats en meidenkamer op de tweede verdieping van de hoger opgetrokken dienstvleugel bereikbaar. Vrijwel origineel interieur uit de bouwperiode.