Burgerhuis in beaux-artsstijl gebouwd in opdracht van de koopman Marcel Morren, naar een ontwerp door de architect Ernest Stordiau uit 1913.

Ernest Stordiau, die vooral naam maakte in de wijk Zurenborg, onderscheidde zich als beginnend architect vanaf midden jaren 1880 met woningen in een geheel eigen neo-Florentijnse-renaissance-stijl, om rond de eeuwwisseling een vernieuwende rol te spelen binnen de Antwerpse art nouveau. Het hotel Morren behoort tot het behoudende late werk van de architect, die zich in het decennium vóór de Eerste Wereldoorlog vooral liet inspireren door de Franse Lodewijk XIV-stijl en het classicisme, volgens L'Emulation: "Très distingué, personnel, sobre de détails."

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat de rijwoning een souterrain en drie bouwlagen onder een pseudo-mansarde. De statige lijstgevel onderscheidt zich door een parement uit witte natuursteen, met gebruik van blauwe hardsteen voor de plint. Axiaal van opzet legt de gevelcompositie de klemtoon op de middenas, die op de eerste verdieping wordt gemarkeerd door een rechthoekige erker met voluutconsoles en een smeedijzeren borstwering als bekroning. Verder is de sobere opstand opgebouwd uit registers van vlak omlijste deur- en vensteropeningen, getoogd op begane grond en eerste verdieping, rechthoekig in het souterrain en op de tweede verdieping. De cartouchesleutels met ranken zijn net als chutes en palmetten van de erker, het smeedijzeren traliewerk, de borstweringen en parapetten ontleend aan de régencestijl. Een klassiek hoofdgestel met een eierlijst als architraaf, en een kroonlijst op een acanthusfries, vormt de gevelbeëindiging. Hogerop drie getoogde, natuurstenen dakkapellen met klauwstukken, oren, chutes, cartouchesleutel en waterlijst. Het houten schrijnwerk van de inkomdeur en vensters is bewaard.

De plattegrond wordt over de volledige breedte opgedeeld door de ruime, centraal ingeplante traphal met bovenlicht, bereikbaar via de vestibule met trappenbordes. Volgens de bouwplannen omvat de begane grond aan straatzijde het salon, en aan tuinzijde de eetkamer geflankeerd door de office en de diensttrap. Zoals gebruikelijk bevond de keuken zich in het souterrain. De plattegronden van de bovenverdiepingen met de privé-, slaapvertrekken en meidenkamers ontbreken in het bouwdossier.