Het monumentale ensemble Apolloon werd in 1894 ontworpen door Ernest Stordiau in opdracht van de de Naamlooze Maatschappij voor het Bouwen van Burgershuizen in het Oostkwartier.

Deze maatschappij was in 1886 opgericht met als doel de nieuwe wijk Zurenborg te ontwikkelen. De maatschappij bouwde talrijke ensembles voor eigen rekening, die ze verhuurde of verkocht sleutel-op-de-deur. Het is duidelijk dat de maatschappij een stedenbouwkundige en architecturale stempel op de nieuwe wijk wilde drukken. Door hun investering in grote, opvallende ensembles in de centrale as door de wijk, bouwde de maatschappij de Cogels-Osylei uit tot het pronkstuk van Zurenborg.

Stordiau realiseert in Zurenborg een belangrijk deel van zijn omvangrijke en gevarieerde oeuvre, en werd er vooral bekend om zijn neo-Florentijnse ontwerpen met opvallende, ruwe natuurstenen gevels. De invloed van de Italiaanse renaissance bepaalt zijn werk tussen 1880 en 1899, een periode waarin ook het ensemble Apolloon te situeren is. Stordiau verkoos hier echter, ten titel van uitzondering, een strakke, eerder Romeinse bouwtrant boven zijn meer gekende neo-Florentijnse stijl.

Het vrijstaande, uit drie burgerwoningen bestaande ensemble is uitgebouwd tot een symmetrisch complex met neo-Italiaanse palazzo-allures. Zeer evenwichtige compositie met verhoogde midden- en zijvolumes uitgevoerd in een schitterende combinatie van materialen: rustica voor de sokkelvormende begane grond, beraping op zij- en bovengevels, hardsteen voor de omlijstingen, een centraal goudkleurig tegeltableau en een dito nismozaïek met witstenen Apollobeeld door Jules Weyns. Subtiel beitel- en smeedwerk. De oorspronkelijke attiek boven de middengevel is verdwenen.

Vrijstaande, drievoudige woning uitgebouwd tot een symmetrisch complex met neo-Italiaanse palazzo-allures; bouwaanvraag van 1894 naar ontwerp van E. Stordiau, die hier, ten titel van uitzondering, een strakke, eerder Romeinse bouwtrant verkiest boven zijn meer gekende neo-Florentijnse stijl. Zeer evenwichtige compositie met verhoogde midden- en zijvolumes uitgevoerd in een schitterende combinatie van materialen: rustica voor de sokkelvormende begane grond, beraping op zij- en bovengevels, arduin voor de omlijstingen, een centraal goudkleurig tegeltableau en een dito nismozaïek met witstenen Apollobeeld door Jules Weyns. Subtiel beitel- en smeedwerk. De oorspronkelijk attiek boven de middengevel is verdwenen.