Blauwhuisweg en Berkelhofweg vormden voorheen samen de Berkelhofstraat, een korte landelijke straat vanaf de Nieuwpoortstraat, kronkelend en doodlopend tracé. De straat wordt getypeerd door een aantal wederopbouwhoeves uit de jaren 1920 en door twee nu verlaten laatmiddeleeuwse sites met walgracht. Hoeves met losstaande bakstenen bestanddelen onder pannen zadeldaken en verzorgd metselwerk van aandaken met vlechtingen (zie Berkelhofstraat nummer 1 en nummer 2). Het zogenaamde "Berkelhof" (zie aanduiding op de stafkaart, zie Berkelhofstraat zonder nummer) gaat als site terug op de "Cse Berclehof" op de Ferrariskaart (1770-1778) (zie Berkelhofstraat nummer 2).

De straat wordt doorsneden door de bedding van de voormalige spoorlijn Diksmuide-Nieuwpoort (aangelegd in 1868 en sinds 1974 buiten dienst). Deze spoorwegbedding vormt de voormalige frontlinie van de Eerste Wereldoorlog (zie onder spoorwegberm, ook onder Kaaskerke en Pervijze). Ten oosten van de spoorlijn begon de overstroomde IJzervlakte. In deze watervlakte richtten de Belgen vóór hun eerste linie een aantal voorposten in waarvan een viertal belangrijke punten uitgroeiden tot grote wachtposten, onder meer de "Grand Garde 4" bij de hoeve "Berkelhof" (zie Berkelhofstraat nummer 2).