Licht kronkelende dorpsstraat ten oosten van de dorpskern tussen de Woumenweg en de Sint-Pietersnieuwstraat. Als tracé reeds aangeduid op de Grote Kaart van het Brugse Vrije van Pieter Pourbus (1561-1571), doch op de Ferrariskaart (1770-1778) is enkel het tracé tussen de Woumenweg en de kerk aangeduid met op de hoek van de Woumenweg een windmolen. Op de Atlas der Buurtwegen (circa 1843) vertoont de straat min of meer reeds zijn huidig tracé met uitzondering van een bocht die gemaakt wordt ter hoogte van het toenmalige kerkhof. Tot voor de Eerste Wereldoorlog telde de Kerkhofstraat twee molens. De reeds vermelde molen, de zogenaamde "Plaetsemolen", zie Atlas der Buurtwegen, was een houten staakmolen. De tweede molen, een bakstenen stellingmolen, stond iets ten zuiden van de huidige pastorij (zie Kerkhofstraat nummer 67) maar is nog niet aangeduid op de Atlas der Buurtwegen. Beide molens werden tijdens de Eerste Wereldoorlog vernield en niet meer heropgebouwd. Het huidige straatbeeld wordt getypeerd door een heterogene bebouwing van de jaren 1920 en daarna.
DEMOEN H., Het Diksmuidse van toen, Een verzameling beknopte historische gegevens, aangevuld met historische foto's en prentbriefkaarten, Brugge, 1984, p. 144.
Bron: MISSIAEN H. & VANNESTE P. met medewerking van GHERARDTS F. & SCHEIR O. 2005: Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie West-Vlaanderen, Gemeente Diksmuide, Deel I: Deelgemeenten Diksmuide, Beerst, Esen, Kaaskerke, Keiem en Lampernisse, Deel II: Deelgemeenten Leke, Nieuwkapelle, Oostkerke, Oudekapelle, Pervijze, Sint-Jacobskapelle, Stuivekenskerke, Vladslo en Woumen, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen WVL18, onuitgegeven werkdocumenten. Auteurs: Vanneste, Pol; Missiaen, Halewijn Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
