Het huis "Quinten Matsys" is een prominente realisatie binnen de Antwerpse art nouveau, ontworpen in 1904 door Jacques De Weerdt in opdracht van Jan Forton, die woonde op de Phoenixplaats 2 in Antwerpen. Het is één van de meest vernieuwende ontwerpen op de Cogels-Osylei.

De art-nouveauperiode breekt voor De Weerdt pas aan in 1904. Op dat moment zijn de meeste andere Antwerpse art-nouveau-architecten, zoals Jos Bascourt, al over hun hoogtepunt heen. Het is opvallend dat De Weerdt zijn lokale collega-architecten niet als voorbeeld gebruikt. In plaats daarvan opteert hij duidelijk voor de Brusselse art nouveau als inspiratiebron.

Huis Quinten Matsijs is een originele re-interpretatie van diverse Brusselse voorbeelden, verwerkt tot een unieke en samenhangende compositie. Opbouw, met draaiende bordestrap en gestapelde loggia's herleid tot één travee, geïnspireerd op de woning de Saint Cyr, naar ontwerp van Gustave Strauven. Opengewerkte bakstenen constructie en smeedijzeren topversiering aansluitend bij de stijl van Paul Hankar; uitzwellende, hardstenen boogvormen van souterrain- en bel-etagevensters ontleend aan Ernest Blérot, smeedwerk aan bordestrap beïnvloed door Victor Horta; de balkonleuning van de derde bouwlaag is overgenomen van de woningen De Biekens in dezelfde straat en het gestileerde insect in de cirkelvormige loggia zou verband houden met een legende rond Quinten Matsijs.

Opmerkelijk verzorgd schrijnwerk, vooral op de beneden- en eerste bovenverdieping. Het artistiek hoogtepunt ligt in het inkombordes, waar vloermozaïek, kleinhout, smeedijzer en plafonduitsnijdingen harmonisch in elkaar vervloeien, een technisch-constructieve inventie is de cirkelvormig hangende loggia.

Interieur met schrijn-, hang- en sluitwerk, eveneens geïnspireerd op Brusselse modellen.

Achtergevel met hedendaags, overluifeld terras, naar ontwerp van P. Leysen.

Zogenaamd "Quinten Matsys". Prominente art-nouveau-realisatie, waarvoor bouwaanvraag van 1904, naar ontwerp van Jacques De Weerdt.

Originele re-interpretatie van diverse Brusselse voorbeelden, verwerkt tot een unieke en samenhangende compositie. Opbouw, met draaiende bordestrap en gestapelde loggia's herleid tot één travee, geïnspireerd op de woning de Saint Cyr, 1896 naar ontwerp van G. Strauven (Ambiorixsquare 11 te Brussel); opengewerkte bakstenen constructie en smeedijzeren topversiering aansluitend bij de stijl van P. Hankar; uitzwellende, hardstenen boogvormen van souterrain- en bel-etagevensters ontleend aan E. Blérot, smeedwerk aan bordestrap beïnvloed door Victor Horta; de balkonleuning van de derde bouwlaag is overgenomen van huisnummers 70-72 in dezelfde straat en het gestileerde insect in de cirkelvormige loggia zou verband houden met een legende rond Quinten Matsijs.

Opmerkelijk verzorgd schrijnwerk, vooral op beneden- en eerste bovenverdieping. Het artistiek hoogtepunt ligt in het inkombordes, waar vloermozaïek, kleinhout, smeedijzer en plafonduitsnijdingen harmonisch in elkaar vervloeien, een technisch-constructieve inventie is de cirkelvormig hangende loggia.

Interieur met schrijn-, hang- en sluitwerk, eveneens geïnspireerd op Brusselse modellen.

Achtergevel met hedendaags, overluifeld terras, naar ontwerp van P. Leysen; stijl en geest van het bestaande gebouw werden naar het voorbeeld van Jacques De Weerdt, in originele vormen vertaald.